проціпаказа́нне, -я, мн. -і, -яў, н. (спец.).

1. Паказанне, якое пярэчыць паказанню другога.

2. Прымета, якая паказвае на шкоднасць прымянення якога-н. лякарства, лячэння.

Проціпаказанні супраць антыбіётыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пярэ́чанне, -я, н.

1. гл. пярэчыць.

2. мн. -і, -яў. Доказ, думка супраць чаго-н., выражэнне нязгоды з чым-н.

Праект сустрэў пярэчанні.

Ён не выносіць пярэчанняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пагро́м, -у, мн. -ы, -аў, м.

Рэакцыйна-шавіністычнае выступленне супраць якой-н. нацыянальнай ці іншай групы насельніцтва, якое суправаджаецца грабяжом маёмасці і масавымі забойствамі.

|| прым. пагро́мны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

антыалкаго́льны, ‑ая, ‑ае.

Проціалкагольны, накіраваны супраць алкагалізму. Антыалкагольная прапаганда. Антыалкагольны сродак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антынавуко́вы, ‑ая, ‑ае.

Накіраваны супраць навуковых тэорый, палажэнняў; ненавуковы. Антынавуковае ўяўленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антысаве́цкі, ‑ая, ‑ае.

Накіраваны супраць Савецкай улады, варожы ёй. Антысавецкая дзейнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інвекты́ва, ‑ы, ж.

Кніжн. Рэзкае выступленне, выпад супраць каго‑, чаго‑н.

[Ад лац. invectiva oratio — лаянкавая прамова.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гіпатэну́за, ‑ы, ж.

Старана прамавугольнага трохвугольніка, якая ляжыць супраць прамога вугла.

[Грэч. hypotéinusa.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супрацьграма́дскі, ‑ая, ‑ае.

Накіраваны супраць грамадства, грамадскіх парадкаў; антыграмадскі. Супрацьграмадскія паводзіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

беспара́дак, -дку, мн. -дкі, -дкаў, м.

1. Адсутнасць парадку.

У хаце б.

Валяцца ў беспарадку.

2. звычайна мн. Масавыя народныя хваляванні як форма пратэсту супраць улады.

Беспарадкі ў казармах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)