фермента́цыя, ‑і, ж.

Спец. Працэс браджэння. Ферментацыя тытуню.

[Ад лац. fermentare — выклікаць браджэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эмбрыягене́з, ‑у, м.

Спец. Працэс эмбрыянальнага развіцця арганізмаў.

[Ад грэч. émbryon — зародак і génesis — нараджэнне, узнікненне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэмента́цыя, -і, ж. (спец.).

1. Спосаб умацавання грунтоў, бетонных кладак і пад. шляхам увядзення ў іх пад ціскам вадкага цэментнага раствору.

Ц. скважын.

2. Працэс здабывання з раствораў золата, серабра, медзі іх выцясненнем (як больш электрададатных) менш высакароднымі металамі (менш электрададатнымі).

3. Насычэнне паверхні малавугляроднай сталі вугляродам пры высокай тэмпературы з мэтай стварэння цвёрдага паверхневага слоя.

4. Геалагічны працэс счаплення састаўных частак горнай пароды растворанымі мінеральнымі рэчывамі.

|| прым. цэментацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асімілява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны; зак. і незак., каго-што.

Відазмяняючы, прыпадобніць (прыпадабняць).

|| наз. асіміля́цыя, -і, ж.; прым. асіміляты́ўны, -ая, -ае і асіміляцы́йны, -ая, -ае.

Асімілятыўнае аканне.

Асіміляцыйны працэс.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абме́н, -у, м.

1. гл. абмяняць, абмяняцца.

2. У эканоміцы: працэс руху тавараў як форма размеркавання вырабленых грамадствам каштоўнасцей.

○

Абмен рэчываў — сукупнасць працэсаў, якія адбываюцца ў арганізме пры засваенні ежы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вымярза́нне, ‑я, н.

Працэс паводле знач. дзеясл. вымярзаць — вымерзнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэкаланіза́цыя, ‑і, ж.

Працэс ліквідацыі каланіялізму. Дэкаланізацыя афрыканскіх краін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канцэрагене́з, ‑у, м.

Працэс узнікнення і развіцця злаякасных пухлін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбуха́нне, ‑я, н.

Працэс паводле знач. дзеясл. разбухаць — разбухнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самавылячэ́нне, ‑я, н.

Працэс аднаўлення здароўя, лячэнне самога сябе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)