по́лный
1. в разн. знач. по́ўны;
по́лные вёдра по́ўныя вёдры;
рабо́та в по́лном разга́ре пра́ца ў по́ўным разга́ры;
по́лное собра́ние сочине́ний по́ўны збор тво́раў;
по́лная власть по́ўная ўла́да;
по́лные прилага́тельные грам. по́ўныя прыме́тнікі;
по́лная луна́ по́ўня;
по́лная тишина́ по́ўная цішыня́;
взгляд, по́лный ра́дости по́зірк, по́ўны ра́дасці;
ко́мната полна́ люде́й пако́й по́ўны людзе́й;
ему́ нет по́лных тридцати́ лет яму́ няма́ по́ўных трыццаці́ год;
2. (тучный) по́ўны; (толстый) то́ўсты;
по́лный мужчи́на по́ўны (то́ўсты) мужчы́на;
◊
по́лная ча́ша по́ўная ча́ша;
по́лным го́лосом на по́ўны го́лас;
в по́лном смы́сле сло́ва у по́ўным сэ́нсе сло́ва;
в по́лном пара́де у по́ўным пара́дзе;
хлопо́т по́лон рот погов. кло́патаў па ву́шы;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адча́йны, -ая, -ае.
1. Поўны адчаю; надзвычай цяжкі, роспачны, безвыходны.
А. крык.
Адчайнае становішча.
2. Рашучы, адважны, рызыкоўны, дзёрзкі.
А. чалавек.
|| наз. адча́йнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пава́жны, -ая, -ае.
1. Важны, поўны годнасці, самавітасці.
Хадзіць з паважным выглядам.
2. Спакойны, павольны.
Паважныя рухі.
3. Немалады.
П. ўзрост.
|| наз. пава́жнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
преиспо́лненный книжн.
1. прич. напо́ўнены, перапо́ўнены;
2. прил. по́ўны (чаго); прася́кнуты (чым);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рэфле́ксія, ‑і, ж.
Кніжн. Роздум, поўны сумненняў, хістанняў; аналіз сваіх думак і перажыванняў. Студэнт у дваццаць шэсць гадоў. Піша няўдалыя вершы, якія не друкуюць. Поўны няўпэўненасці, рэфлексы. Навуменка.
[Ад лац. reflexio — адлюстраванне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
амбіцы́йны, ‑ая, ‑ае.
Поўны амбіцыі, з амбіцыяй. Амбіцыйная заява.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
усёахо́пнасць, ‑і, ж.
Поўны, усебаковы ахоп. Усёахопнасць з’яў рэчаіснасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
соверше́нныйI
1. (обладающий совершенством) даскана́лы;
2. (полный, несомненный, окончательный) по́ўны, канчатко́вы; (абсолютный) абсалю́тны;
соверше́нная пра́вда абсалю́тная пра́ўда;
соверше́нное число́ мат. по́ўны лік;
соверше́нные лета́ ста́лыя гады́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гармані́чны, -ая, -ае.
1. гл. гармонія.
2. Мілагучны, стройны.
Гарманічныя гукі.
3. Поўны гармоніі (у 1 знач.), стройнасці.
Гарманічныя рухі.
Гарманічныя фарбы.
|| наз. гармані́чнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
надзьму́ты, -ая, -ае.
1. Важны, ганарысты, поўны пыхі.
Ён заўсёды нейкі н.
2. перан. Пакрыўджаны, незадаволены, сярдзіты, які выражае крыўду.
Н. выгляд.
|| наз. надзьму́тасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)