кама́рынская, ‑ай, ж.

Руская народная танцавальная песня, а таксама танец пад гэту песню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

щеми́ть несов.

1. (сжимать) шчамі́ць;

2. перен. сціска́ць;

э́та пе́сня щеми́т се́рдце гэ́та пе́сня сціска́е сэ́рца;

3. безл. шчыме́ць; (болеть) бале́ць; (ныть) ныць;

щеми́т грудь шчымі́ць у грудзя́х, гру́дзі ны́юць (баля́ць);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адвіта́льны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з адвітаннем; выкліканы адвітаннем, расставаннем; развітальны. Адвітальныя поціскі рук. Адвітальная песня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спе́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад спець ​1.

•••

Песенька (песня) чыя спета гл. песенька.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

баркаро́ла, ‑ы, ж.

Павольная лірычная песня венецыянскіх лодачнікаў. // Інструментальны і вакальны твор у стылі такой песні.

[Іт. barcarola.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пяя́цца, пяецца; незак.

Абл. Спявацца. Песня і без свята пяецца — свята без песні не святкуецца. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохгало́сы, ‑ая, ‑ае.

Які спяваецца на тры галасы, прызначаны для трох галасоў. Трохгалосая песня. Трохгалосы хор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Трашчо́тка ‘пеначка-жаўтаброўка, Phylloscopus sibilator’ (Дарафееў, Птушкі). Да трашча́ць (гл.), пра “траскучы” голас: Песня — моцнае сіп‑сіп‑сіпсір‑сірр (там жа).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

серэна́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -на́д, ж.

1. У сярэдневяковай Заходняй Еўропе (першапачаткова ў Іспаніі і Італіі): прывітальная песня, якая выконвалася звычайна пад акампанемент лютні, мандаліны або гітары ў гонар каханай, пад яе акном.

2. Лірычны музычны твор тыпу сюіты для інструментальнага ансамбля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лебядзі́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да лебедзя, уласцівы яму. Лебядзіны пух. □ Зацешуся чародкай лебядзінай, Што плавае пры ціхім астраўку. Гаўрусёў.

2. Які нагадвае лебедзя, такі, як у лебедзя. Лебядзіная паходка. Лебядзіная шыя. □ Пад белым пухам лебядзіным заснула вёска сном нямым. Машара.

•••

Лебядзіная песня гл. песня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)