мяша́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м. (разм.).

Жывёліна або расліна, якая паходзіць ад скрыжавання двух розных відаў, парод.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каса́тка², -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Буйная драпежная млекакормячая жывёліна сямейства дэльфінавых, падобная на кіта.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

земляры́йка, -і, ДМ -ры́йцы, мн. -і, -ры́ек, ж.

Насякомаедная млекакормячая жывёліна, роднасная крату.

|| прым. земляры́йкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

малю́ск, -а, мн. -і, -аў, м.

Беспазваночная жывёліна, мяккае цела якой пакрыта ракавінай.

Марскія малюскі.

|| прым. малю́скавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кала́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Марская драпежная ластаногая млекакормячая жывёліна сямейства куніцавых; марская выдра.

|| прым. кала́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

антыло́па, ‑ы, ж.

Жвачная жывёліна атрада парнакапытных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лысу́н, ‑а, м.

Млекакормячая жывёліна атрада ластаногіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарбу́н, ‑а, м.

Гарбаты чалавек; гарбатая жывёліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

энтамафа́г, ‑а, м.

Жывёліна, якая харчуецца насякомымі.

[Ад грэч. éntomon — насякомае і phagos — які пажырае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

не́рпа, -ы, мн. -ы, нерп і -аў, ж.

Ластаногая млекакормячая жывёліна сямейства цюленяў.

Паляваць на нерпаў.

|| прым. не́рпавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)