жывёліна, -ы, мн. -ы, -лін, ж.

Тое, што і жывёла (у 1 знач.), адна асобная жывёла.

Пазваночная ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

жывёліна ж.

1. живо́тное ср.;

пазвано́чная ж. — позвоно́чное живо́тное;

2. перен., бран. живо́тное ср., тварь, скоти́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

жывёліна, ‑ы, ж.

Тое, што і жывёла (у 1 знач.); адна асобная жывёла. Па дрэве шмыгнула нейкая новая жывёліна, крыху падобная да вавёркі. Маўр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жывёліна ж (адна асобная жывёла) гл жывёла;

ую́чная жывёліна Lásttier n -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

живо́тное ср., прям., перен. жывёла, -лы ж., жывёліна, -ны ж.;

позвоно́чное живо́тное пазвано́чная жывёліна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

вью́чный ую́чны;

вью́чное живо́тное ую́чная жывёліна.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

антыло́па, -ы, ж.

Жвачная жывёліна атрада парнакапытных.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

животи́на прост. жывёліна, -ны ж., жывёла, -лы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

thoroughbred [ˈθʌrəbred] n. чыстакро́ўная, паро́дзістая жывёліна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кула́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Дзікая жывёліна, роднасная аслу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)