су́ма ж., в разн. знач. су́мма;
с. двух склада́емых — су́мма двух слага́емых;
с. ве́даў — су́мма зна́ний;
зна́чная с. — значи́тельная су́мма;
◊ кру́гленькая (кру́глая) с. — кру́гленькая (кру́глая) су́мма
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
газе́ль², -і, ж.
Запазычаны з усходняй паэзіі від лірычнага верша, у якім рыфма першых двух радкоў паўтараецца ў кожным цотным радку, а няцотныя застаюцца без рыфмы.
|| прым. газе́льны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
унісо́н, -у, м. (спец.).
Сугучча з двух ці некалькіх гукаў аднолькавай вышыні (якія ўтвараюцца рознымі галасамі або інструментамі).
Спяваць ва ў.
Дзейнічаць ва ў. з кім-н. (перан.: зладжана, узгоднена).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паралелі́зм, -у, м.
1. Роўная на ўсім працягу адлегласць адна ад адной ліній і плоскасцей.
П. ліній.
2. Нязменныя суадносіны дзвюх з’яў, двух дзеянняў, якія паўтараюцца, дубліруюцца.
П. у рабоце.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
двуха́тамны, ‑ая, ‑ае.
Які складаецца з двух атамаў. Двухатамныя малекулы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
двухзна́чны, ‑ая, ‑ае.
Які складаецца з двух знакаў. Двухзначны лік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
двухкампле́ктны, ‑ая, ‑ае.
Які складаецца з двух камплектаў. Двухкамплектная школа.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
два, двух, двум, двума, (аб) двух, м. і н., дзве, дзвюх, дзвюм, дзвюма, (аб) дзвюх, ж., ліч. кольк.
1. Лік 2. Два разы па два — чатыры. Напісаць лічбу два. // Колькасць 2. Два алоўкі. Дзве дарогі. □ За аднаго бітага двух нябітых даюць. Прыказка. З аднаго вала дзвюх шкур не дзяруць. Прыказка.
2. Тое, што і двойка (у 2 знач.).
•••
Двух слоў не звяжа гл. звязаць.
Забіць двух зайцоў гл. забіць 1.
За два (тры і пад.) крокі гл. крок.
На два словы гл. слова.
На два франты гл. фронт.
Не магчы (не ўмець) звязаць двух слоў гл. магчы.
Не раз і не два гл. раз.
Ні два ні паўтара — пра што‑н. няпэўнае, неакрэсленае; ні тое, ні сёе.
Пагнацца за двума зайцамі гл. пагнацца.
Палка з двума канцамі гл. палка.
Паміж двух агнёў гл. агонь.
Раз-два і гатова гл. раз.
Служыць двум багам гл. служыць.
У два канцы гл. канец.
У двух словах гл. слова.
Як двойчы два (чатыры) гл. двойчы.
Як дзве каплі вады гл. капля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
безрулявы́, ‑ая, ‑ое.
Спартыўная (акадэмічная) лодка для двух весляроў без рулявога.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
двухто́мны, ‑ая, ‑ае.
Які складаецца з двух тамоў. Двухтомны збор твораў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)