гаркава́тасць, ‑і, ж.

Уласцівасць гаркаватага. Тоненькі пялёстак прыліп да губы, і Таццяне прыемна было адчуваць яго гаркаватасць і кволасць, А. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размыка́ть несов.

1. размыка́ць; см. разомкну́ть​ 1;

2. (глаза) расплю́шчваць; (губы) расту́льваць;

3. (руки) разніма́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Таўсталу́пы ’той, у каго тоўстыя вусны’ (паст., брасл., кругл., ЛА, 3). Да тоўсты і лупы ’губы’, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гу́бна-зубны́, ‑ая, ‑ое.

Які ўтвараецца збліжэннем або змыканнем ніжняй губы з верхнімі зубамі; лабіядэнтальны (пра гукі мовы). Губна-зубны зычны «ф».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асы́паны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад асы́паць.

2. у знач. прым. Разм. Пакрыты высыпкай, болькамі (пра твар, губы і інш.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адве́шваць несов.

1. отдёргивать; см. адве́сіць 1;

2. (губы) выпя́чивать, оттопы́ривать;

3. спец. (отвесом) отве́шивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абліза́цца, -ліжу́ся, -лі́жашся, -лі́жацца; -ліжы́ся; зак.

1. Аблізаць сабе губы.

2. перан. Выявіць пачуццё незадаволенай зайздрасці, не атрымаўшы таго, на што разлічваў.

3. Пра жывёлу: аблізаць на сабе поўсць.

|| незак. аблі́звацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| аднакр. аблізну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся (да 1 знач.; разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стулі́цца, стулю́ся, сту́лішся, сту́ліцца; зак.

1. Скурчыцца; сагнуцца.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пра губы, вочы і пад.: шчыльна сціснуцца, заплюшчыцца.

Вусны стуліліся ад злосці.

3. Схавацца дзе-н. за што-н. (разм.).

С. за кустом.

|| незак. сту́львацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. сту́льванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нафарбава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; зак.

1. што. Намазаць касметычнай фарбай губы, шчокі і інш.

2. чаго. Выфарбаваць, афарбаваць якую‑н. колькасць чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Морзы ’твар, нос і губы’ (Нас.). Балтызм. Параўн. літ. mùrza ’рот’, ’твар’. Карэннае ‑о‑ пад уплывам семантычна блізкай лексемы морда.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)