антаблеме́нт, ‑а, М ‑нце, м.
Спец. Верхняя гарызантальная частка будынка, якая апіраецца на калоны і складаецца з карніза, фрыза і архітрава.
[Фр. entablement.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ве́рхні в разн. знач. ве́рхний; (наружный — о стороне одежды — ещё) лицево́й;
~няя во́пратка — ве́рхняя оде́жда;
~няе цячэ́нне ракі́ — ве́рхнее тече́ние реки́;
○ ~няя пала́та — ве́рхняя пала́та;
в. нюх — охот. ве́рхнее чутьё;
в. рэгі́стр — ве́рхний реги́стр
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сена́т, -а, М -на́це, мн. -ы, -аў, м.
1. Дзяржаўны савет, вышэйшы орган кіравання ў Старажытным Рыме.
2. Вышэйшая судова-адміністрацыйная ўстанова ў царскай Расіі.
3. Верхняя заканадаўчая палата парламента ў некаторых дзяржавах.
|| прым. сена́цкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
па́дуга, ‑і, ДМ ‑дузе, ж.
Спец. Верхняя дапаможная дэкарацыя з паласы тканіны, якая закрывае ад гледачоў механізм верхняй часткі тэатральнай сцэны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ры́льца, ‑а, н.
1. Памянш.-ласк. да рыла.
2. Верхняя частка песціка расліны, куды пападае пылок. Пылок з тычынкі пападае на рыльца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ма́каўка, -і, ДМ -каўцы, мн. -і, -кавак, ж.
1. Плод маку: каробачка, дзе знаходзіцца насенне.
2. Купал царквы (разм.).
Зіхацелі царкоўныя макаўкі.
3. Верхняя частка, вяршыня чаго-н. (разм.).
Сухая м. дрэва.
4. Канец кораня конскага хваста.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
насагло́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Верхняя частка глоткі, якая размешчана ззаду насавой поласці і пераходзіць у глотку. Захвоованне насаглоткі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дах, -у, мн. -і, -аў, м.
1. Верхняя частка будынка, якая засцерагае яго ад дажджу, снегу.
Чарапічны д.
2. Пра дом, жыллё, прытулак.
◊
Пад адным дахам (разм.) — у адным доме з кім-н.
|| прым. да́хавы, -ая, -ае.
Дахавае жалеза.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
щипе́ц м.
1. (верхняя часть стены треугольной формы) архит. шчыт, род. шчыта́ м.;
2. (верхняя грань в соединении двух скатов крыши) архит., обл. ві́льчык, -ка м.;
3. охотн. мо́рда, -ды ж., пы́са, -сы ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пле́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.
1. Верхняя расшыраная і звычайна плоская частка чаго-н., што мае форму ножкі, стрыжня і пад.
П. цвіка.
2. Верхні канец караняплода.
П. трускалкі.
|| прым. пле́шачны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)