антаблеме́нт, ‑а, М ‑нце, м.
Спец. Верхняя гарызантальная частка будынка, якая апіраецца на калоны і складаецца з карніза, фрыза і архітрава.
[Фр. entablement.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)