ры́льца, ‑а, н.

1. Памянш.-ласк. да рыла.

2. Верхняя частка песціка расліны, куды пападае пылок. Пылок з тычынкі пападае на рыльца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)