бето́н, ‑у, м.

Будаўнічы матэрыял, атрыманы з зацвярдзелай сумесі пяску, шчэбеню, гравію і пад. з цэментам і вадою.

[Фр. béton.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стэары́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да стэарыну, атрыманы з стэарыну. Стэарынавыя свечкі. // Здабыты са стэарыну. Стэарынавая кіслага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

то́млены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад таміць.

2. у знач. прым. Спец. Атрыманы тамленнем. Томленая сталь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ткані́на, -ы, мн. -ы, -ні́н, ж.

1. Выраб, атрыманы ў працэсе ткання на ткацкім станку; матэрыя, матэрыял.

Ільняныя тканіны.

2. перан. Аснова, змест чаго-н.

Т. сюжэта.

|| прым. ткані́нны, -ая, -ае (да 1 знач.) і ткані́навы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гібры́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Арганізм, атрыманы ў выніку скрыжавання раслін або жывёл розных сартоў, відаў, народ. Гібрыд грэчкі.

[Ад лац. hibrida — помесь.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таршанава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад таршанаваць.

2. у знач. прым. Спец. Атрыманы шляхам таршанавання. Таршанаваная папера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трансплантава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад трансплантаваць.

2. у знач. прым. Атрыманы шляхам трансплантацыі; перасаджаны. Трансплантаваная косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фотаты́пія, ‑і, ж.

1. У паліграфіі — спосаб плоскага друку са шкляной або металічнай пласціны.

2. Адбітак, атрыманы такім спосабам.

[Ад грэч. phos, phōtós — святло і týpos — адбітак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пла́ўлены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад плавіць.

2. у знач. прым. Атрыманы шляхам плаўлення.

•••

Плаўлены сыр гл. сыр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вінагра́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вінаграду. Вінаградная лаза. Вінаградная алея. // Прыгатаваны, атрыманы з вінаграду. Вінаграднае віно. Вінаградны сок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)