убра́нне, -я, н.

1. Адзенне, убор; строі.

Жаночае ў.

Лес у асеннім убранні (перан.).

2. Аддзелка, абсталяванне памяшкання; аздабленне чаго-н.

У. хаты.

Ёлачнае ў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уваскрэ́слы, -ая, -ае.

1. У рэлігійных уяўленнях: які ўваскрэс, вярнуўся да жыцця.

2. перан. Які зноў ажыў, праявіўся з ранейшай сілай.

Уваскрэслае ў памяці мінулае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

згні́сці і згніць, згнію, згніеш, згніе; згніём, згніяце.

1. Стаць гнілым, распасціся ў працэсе гніення. Сена згніло пад дажджом. □ Хата зусім згніла і асела. Чорны. // перан. Заняпасці, аджыць. Свет стары да астатку згніў. Дудар.

2. перан. Загінуць ад цяжкіх умоў жыцця. Згніць у турме.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буйнамашта́бны, ‑ая, ‑ае.

Буйнага маштабу. Буйнамаштабная карта. // перан. Вялікага памеру, аб’ёму, шырокага ахопу. Буйнамаштабная вытворчасць. Буйнамаштабныя праблемы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вузкало́бы, ‑ая, ‑ае.

1. З вузкім, нізкім ілбом.

2. перан. Разм. З абмежаванымі поглядамі; недалёкі. Вузкалобы палітык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́кавацца, ‑куецца; зак.

1. Атрымацца ў выніку канання.

2. перан. Стварыцца, сфарміравацца; выхавацца. Выкаваліся кадры старшынь калгасаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́матацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

1. Зрасходавацца пры матанні; зматацца.

2. перан. Знясіліцца, змардавацца. Выматацца за дзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вастрэ́ць, ‑эе; незак.

Станавіцца вастрэйшым. // перан. Рабіцца праніклівым, больш успрымальным. Тады вастрэў і рабіўся калючым.. позірк [Донькі]. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адле́жвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да адлежацца.

2. перан. Ухіляцца ад якой‑н. працы, абавязку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпала́ць, ‑ае; зак.

Перастаць падаць. Дровы адпалалі. Зара адпалала. // перан. Улегчыся, уціхнуць (пра якія‑н. бурныя падзеі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)