Verbum

прасце́йшыя, -ых, адз. -ае, -ага, н. (спец.).

Тып аднаклетачных жывёлін, якія складаюцца з адной клеткі або калоны клетак.

протадыя́кан, -а, мн. -ы, -аў, м.

У хрысціянскай царкоўнай епархіі: першы або галоўны дыякан.

|| прым. протадыя́канскі, -ая, -ае.

прыжму́рыцца, -руся, -рышся, -рыцца; зак.

Прыжмурыць вока або вочы.

П. ад яркага святла.

|| незак. прыжму́рвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

рагаві́к², -у́, м.

Шчыльная зярністая горная парода бурага або шэрага колеру, якая ўтвараецца ад уздзеяння магмы на пароду.

глюга́сты, -ая, -ае.

3 вялікай глюгай або падобны на глюгу.

Г. арол.

Г. нос.

|| наз. глюга́стасць, -і, ж.

гля́нец, -нцу, м.

Бляск начышчанай або адпаліраванай паверхні.

Навесці г. (таксама перан.: канчаткова прывесці да ладу закончаную работу).

грум, -а, мн. -ы, -аў, м.

Слуга, які конна суправаджае конніка або едзе на козлах, на задку экіпажа.

дагука́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак., каго. (разм.).

Клічучы каго-н., прымусіць адгукнуцца або прыйсці.

У лесе цяжка д.

дратава́ны, -ая, -ае (разм.).

Звіты з трох палосак сырамятнай скуры або тонкіх тугіх вяровачак (пра пугу).

Дратаваная пуга.

дубро́ва, -ы, мн. -ы, -ро́ў, ж.

Невялікі лісцевы або дубовы лес.

Прыгожыя беларускія дубровы.

|| прым. дубро́ўны, -ая, -ае.