Адмысло́вы ’асобы, спецыяльны’ (КЭС, БРС, Бір. дыс., Др.-Падб.), адумысловец ’спецыяліст’ (Гарэц., Др.-Падб.), адумыслоўнасць ’спецыяльнасць’ (Гарэц.), адумысля ’спецыяльна’ (Др.-Падб.), адмыслова ’добра, прыгожа; асобна’ (Бір. дыс.) да мысль. Параўн. польск. umysłowy, umysłowiec. Беларускае слова ўзнікла як культурнае новаўтварэнне ў 20‑я гады XX ст.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бухга́лтар, -а, мн. -ы, -аў, м.
Спецыяліст па бухгалтэрыі (у 1 знач.).
|| ж. бухга́лтарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).
|| прым. бухга́лтарскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
касмана́ўт, -а, М -на́ўце, мн. -ы, -аў, м.
Спецыяліст, удзельнік палёту ў космас.
|| ж. касмана́ўтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
|| прым. касмана́ўцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кінематаграфі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.
Спецыяліст па кінематаграфіі, работнік кіно.
|| ж. кінематаграфі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
|| прым. кінематаграфі́сцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
акулі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.
Урач, спецыяліст па хваробах вачэй.
|| ж. акулі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
|| прым. акулі́сцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
славі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.
Спецыяліст у галіне славістыкі, славяназнаўства.
|| ж. славі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
|| прым. славі́сцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
нала́дчык, ‑а, м.
Рабочы, спецыяліст па наладцы машын, станкоў, механізмаў. Наладчык такарных аўтаматаў. Працаваць наладчыкам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аку́стык, ‑а, м.
1. Спецыяліст у галіне акустыкі.
2. Разм. Той, хто абслугоўвае гукаўлоўныя апараты.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
брука́р, ‑а, м.
Рабочы, спецыяліст па ўкладцы бруку. Пакінуўшы брата, .. [Красуцкі] рабіў у Слуцку брукаром. Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дрэваапрацо́ўшчык, ‑а, м.
Той, хто апрацоўвае дрэва, спецыяліст па механічнай апрацоўцы дрэва (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)