го́рдасць, -і, ж.
1. Пачуццё ўласнай годнасці, самапавага.
Нацыянальная г.
2. Пачуццё задавальнення ад сваіх або чыіх-н. поспехаў.
Г. за сяброў.
3. Пра таго, кім (чым) ганарацца.
Сын — мая г.
4. Ганарыстасць, напышлівасць.
Яго абвінавачвалі ў празмернай гордасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
даро́ўны, -ая, -ае.
1. Падораны кім-н., атрыманы ў падарунак.
Д. сервіз.
2. Які пацвярджае падарунак.
Д. надпіс.
3. у знач. наз. даро́ўная, -ай, мн. -ыя, -ых, ж. Дакумент, які замацоўвае падараваную маёмасць за тым, хто атрымаў яе (спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дах, -у, мн. -і, -аў, м.
1. Верхняя частка будынка, якая засцерагае яго ад дажджу, снегу.
Чарапічны д.
2. Пра дом, жыллё, прытулак.
◊
Пад адным дахам (разм.) — у адным доме з кім-н.
|| прым. да́хавы, -ая, -ае.
Дахавае жалеза.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
раздзялі́ць, -дзялю́, -дзе́ліш, -дзе́ліць; -дзе́лены; зак., каго-што.
1. гл. дзяліць.
2. Далучыцца да каго-н., выказаць сваё адзінадушша з кім-н.
Р. сваю радасць з сябрамі.
|| незак. раздзяля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз. раздзяле́нне, -я, н. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
растрыво́жыць, -жу, -жыш, -жыць, -жаны; зак.
1. каго-што. Выклікаць у кім-н. моцную трывогу; устрывожыць.
Р. непрыемнай навіной.
Р. душу.
2. што. Прычыніць боль, дакрануўшыся да чаго-н. балючага; развярэдзіць (разм.).
Р. рану.
|| незак. растрыво́жваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Ві́дзенне ’зрок’; ’твар’; ’вочы’; ’від’; ’прывід, здань’ (Нас., Касп.). Рус. видение ’зрок, здольнасць бачыць’; ’пачуццё’; ’вочы’, ст.-рус. видѣние ’бачанне’; ’зрок’; ’вока’; ’відовішча’; ’від, выгляд’; ’прывід’, польск. widzenie ’здольнасць бачыць’; ’спатканне з кім-небудзь’; ’тое, што бачым, бачанае’; ’прывід, здань’, в.-луж. widźenje ’бачанне’ і г. д. Прасл. viděn‑ьje. Вытворнае ад дзеепрыметніка залежнага стану viděn‑ъ і суф. ‑je.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ніхто́ (род., вин. ніко́га, дат. ніко́му, твор. нікі́м, предл. ні аб кі́м) мест. отриц. никто́;
н. не ве́даў — никто́ не знал;
ніко́га не было́ — никого́ не́ было;
ніко́му не вядо́мы — никому́ не изве́стный;
ні з кім не сустрака́ўся — ни с кем не встреча́лся;
н. і́ншы — никто́ ино́й (друго́й)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
легітыма́цыя, ‑і, ж.
Спец.
1. Пацвярджэнне ці прызнанне за кім‑н. якога‑н. права; дакумент, які пацвярджае гэта права.
2. Узаконенне пазашлюбных дзяцей у буржуазных заканадаўствах.
[Ад лац. legitimus — законны, правамерны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
невядо́ма, безас. у знач. вык.
Няма звестак аб кім‑, чым‑н. Дзе .. [Валодзя], што з ім — невядома ўжо тры дні. Васілеўская. На што.. [Пракоп Сыс] толькі спадзяваўся — невядома. Вітка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пагамані́ць, ‑маню, ‑моніш, ‑моніць; зак.
Разм. Гаманіць некаторы час. Жанкі яшчэ некалькі хвілін пагаманілі аб дзецях. Васілевіч. Хочацца Пкаву пагаманіць з кім-небудзь, падзяліцца думкамі. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)