дрэваапрацо́ўшчык, ‑а, м.

Той, хто апрацоўвае дрэва, спецыяліст па механічнай апрацоўцы дрэва (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нала́дчык, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па наладцы машын, станкоў, механізмаў. Наладчык такарных аўтаматаў. Працаваць наладчыкам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разме́тчык, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па разметцы (у 1 знач.). Разметчык вагонаў. Разметчык чыгуначных канструкцый.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стэндаві́к, ‑а, м.

1. Рабочы на выпрабавальным стэндзе.

2. Спецыяліст па стэндавай стральбе. Спаборніцтвы стэндавікоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флата́тар, ‑а, м.

1. Спецыяліст па флатацыі.

2. Рэчыва, якое прымяняецца для рэгулявання працэсу флатацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мультыпліка́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Механічнае прыстасаванне для ўзмацнення дзеяння якога-н. механізма, узмацнення ціску і пад.

2. Спецыяліст па мультыплікацыі.

|| прым. мультыпліка́тарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нае́знік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які добра ездзіць вярхом; спецыяліст па верхавой яздзе.

Цыркавы н.

|| ж. нае́зніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. нае́зніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тарфя́нік, -а і -у, мн. -і, -аў, м.

1. -у. Залежы торфу, тарфяное балота.

2. -у. Асушанае тарфяное балота.

3. -а. Спецыяліст па торфе або рабочы торфараспрацовак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

туберкулёзнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

1. Чалавек, хворы на туберкулёз.

2. Урач, спецыяліст па лячэнні туберкулёзу.

|| ж. туберкулёзніца, -ы, мн. -ы, -ніц (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

універса́льны, -ая, -ае.

1. Разнастайны, які ахоплівае многае.

Універсальныя веды.

У. спецыяліст.

2. З разнастайным прызначэннем, для разнастайнага выкарыстання.

У. інструмент.

У. станок.

|| наз. універса́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)