прэтэ́нзія ж., в разн. знач. прете́нзия; притяза́ние ср.;

заяві́ць ~зію — заяви́ть прете́нзию;

чалаве́к з ~зіямі — челове́к с прете́нзиями;

яго́ ~зіі неабгрунтава́ны — его́ притяза́ния необосно́ванны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неспрыя́льна нареч.

1. неблагоприя́тно;

абста́віны скла́ліся н. — обстоя́тельства сложи́лись неблагоприя́тно;

2. недоброжела́тельно, неблагожела́тельно, неблагоскло́нно;

да яго́ адне́сліся н. — к нему́ отнесли́сь недоброжела́тельно (неблагожела́тельно, неблагоскло́нно)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скрыві́ць сов.

1. (сделать кривым) искриви́ть, скриви́ть, скоси́ть, перекоси́ть;

2. (лицо) скриви́ть, смо́рщить;

3. перен. искази́ть; искриви́ть;

4. безл. перекоси́ть;

яго́ ~ві́ла — его́ перекоси́ло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стыхі́я ж., в разн. знач. стихи́я;

барацьба́ са ~хі́яй — борьба́ со стихи́ей;

паэ́зія — яго́ с. — поэ́зия — его стихи́я;

у сваёй ~хі́і — в свое́й стихи́и

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Квасо́к 1 ’кісліца’. Гл. квасец.

Квасо́к 2 ’шчаўе і страва з яго’ (Вешт., ТС), ’грыбны суп’ (Сцяшк.). Гл. квасок 1.

Квасо́к 3 ’квас’ (Бяльк.). Гл. квас.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ра́піна ’адліўка (?)’: “выплаўляюць тол… заліваюць яго, расплаўлены, у форму, і атрымліваюць рапіну, — тую ж самую міну, толькі без дэтанатара” (Дамашэвіч). Відаць, ’нешта застылае, зацвярдзелае’, гл. рапа.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Роўнале́жнік ’паралель’ (Байк. і Некр.). З польск. równoleżnik ’тс’. Ад яго — роўнале́жны ’паралельны’ (бо польск. równoległy — з іншым суфіксам) і роўнале́жнасць ’паралельнасць’ (параўн. польск. równoległość ’тс’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рэ́шты, рашты, рышты ’прыстасаванне ў возе для пашырэння яго пагрузачнай пляцоўкі’ (Нар. словатв.). Відаць, з чэш. rešt, rošt ’бэлька, трама’ < ням. Rost ’краты’. Гл. яшчэ рошт.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ту́кала ‘глухі’ (Нас., Байк. і Некр.). Відаць, у выніку семантычнага пераносу з ту́кала ‘неслух, які нічога не робіць без лаянкі на яго’ (Нас.). Да ту́каць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

разобра́ть сов.

1. в разн. знач. разабра́ць, мног. паразбіра́ць;

разобра́ть весь това́р разабра́ць уве́сь тава́р;

разобра́ть предложе́ние грам. разабра́ць сказ;

разобра́ть по́черк разабра́ць по́чырк;

разобра́ть часы́ разабра́ць гадзі́ннік;

2. (какой-л. вопрос) разабра́ць; (рассмотреть) разгле́дзець;

разобра́ть де́ло разгле́дзець (разабра́ць) спра́ву;

3. (охватить, оказать сильное действие) разабра́ць; (охватить — о чувстве, желании и т. п.) узя́ць, ахапі́ць, агарну́ць, апанава́ць;

его́ разобра́л хмель яго́ разабра́ў хмель;

его́ разобра́л страх яго́ ўзяў (ахапі́ў, агарну́ў, апанава́ў) страх;

его́ разобра́ло сомне́ние яго́ ўзяло́ (ахапі́ла) сумне́нне;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)