заваёўнік, ‑а,
Той, хто заваёўвае што‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заваёўнік, ‑а,
Той, хто заваёўвае што‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
клу́мба, ‑ы,
Градка для кветак у выглядзе якой‑н. замкнутай фігуры.
[Ад англ. clump — група (дрэў).]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мя́та, ‑ы,
Травяністая расліна сямейства губакветных з моцным пахам, якая выкарыстоўваецца ў медыцыне, парфумерыі і кандытарскай справе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
некрало́г, ‑а,
Артыкул, прысвечаны памёршаму, з характарыстыкай яго жыцця і дзейнасці.
[Ад грэч. nekrós — мёртвы і lógos — слова.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падвячо́рак, ‑рка,
1. Яда паміж абедам і вячэрай.
2. Ежа для спажывання паміж абедам і вячэрай.
3. Час сутак
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падра́мнік, ‑а,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
піво́ня, ‑і,
Дэкаратыўная травяністая расліна сямейства півоневых з вялікімі чырвонымі, ружовымі ці белымі кветкамі.
[Ад грэч. paiōnia.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рынг, ‑а,
Абгароджаная канатам плошча для спаборніцтваў па боксу.
[Англ. ring.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
самаліквіда́цыя, ‑і,
Спыненне дзейнасці якой‑н. установы, арганізацыі рашэннем самой гэтай установы, арганізацыі; самазакрыццё.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
старшынёўскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да старшыні, належыць яму.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)