уткну́ць сов.
1. воткну́ть; (что-л. острое — ещё) вонзи́ть; всади́ть;
2. (спрятать во что-л.) уткну́ть;
у. галаву́ ў паду́шку — уткну́ть го́лову в поду́шку;
◊ у. свой нос — су́нуть свой нос
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
звон м.
1. (род. зво́на) (предмет) ко́локол;
2. (род. зво́ну) (звук) звон; (во все колокола — ещё) трезво́н; (церк. — ещё) бла́говест; (сигнал тревоги — ещё) наба́т;
3. (род. зво́ну) перен. (сплетни, толки) звон;
◊ звані́ць (біць) ва ўсе званы́ — звони́ть (бить) во все колокола́;
малі́навы з. — мали́новый звон;
зво́ну нарабі́ць — зво́ну зада́ть;
чуў з., ды не ве́дае, дзе ён — погов. слы́шал звон, да не зна́ет, где он
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
весьI мест. увесь (род. усяго́, дат. усяму́, вин. усяго́, увесь, твор., пред. усі́м); мн., см. все; (целый — ещё) цэ́лы;
весь день уве́сь (цэ́лы) дзень;
во весь го́лос на ўвесь го́лас;
по всему́ ви́дно па ўсім (з усяго́) віда́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вкра́сться сов., в разн. знач. укра́сціся;
в текст вкра́лась оши́бка у тэкст укра́лася памы́лка;
партиза́ны бесшу́мно вкра́лись во двор партыза́ны бясшу́мна ўкра́ліся ў двор;
вкра́лся в ду́шу страх укра́ўся ў душу́ страх;
◊
вкра́сться в дове́рие уце́рціся ў даве́р’е (даве́р).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
погружённый
1. (опущенный) апу́шчаны;
ведро́, погружённое в во́ду вядро́, апу́шчанае ў ваду́;
2. перен. аго́рнуты (чым); (углубившийся) паглы́блены (у што);
погружённый во мрак аго́рнуты це́мрай;
погружённый в рабо́ту (в мы́сли, в себя́) паглы́блены ў рабо́ту (у ду́мкі, у сябе́).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
отвлека́ться
1. (в сторону) адхіля́цца;
2. (абстрагироваться) адця́гвацца, абстрагава́цца; (не принимать во внимание) пакіда́ць у баку́ (што), не браць пад ува́гу (чаго);
отвлека́ться от ча́стностей пакіда́ць у баку́ (не браць пад ува́гу) дэта́лі;
3. страд. адця́гвацца; абстрагава́цца; см. отвлека́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
облете́ть сов., в разн. знач. абляце́ць; (летая, побывать всюду, во многих местах — ещё) аблята́ць, аблётаць; (осыпаться — ещё) апа́сці, мног. паапада́ць;
облете́ть вокру́г Ми́нска абляце́ць вако́л Мі́нска;
слух облете́л весь го́род чу́тка абляце́ла ўвесь го́рад;
ли́стья облете́ли лі́сце абляце́ла (апа́ла).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ударя́ться
1. удара́цца, бі́цца; (стукаться) сту́кацца;
2. (попадать во что) сту́кацца (у што, аб што);
3. перен. (начинать усиленно заниматься чем-л.), разг. бра́цца (за што-небудзь); пуска́цца; пачына́ць (рабіць што-небудзь);
4. перен., разг. кі́дацца; пуска́цца; см. уда́риться.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
успы́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
1. Раптоўна і хутка загарэцца. Успыхнула запалка. Успыхнуў порах. □ Вось успыхнуў другі танк, сэрца капітана Каржыцкага радуецца. Гурскі. // Ярка засвяціцца. Гусцей паплыў дым, і скора вясёлы агеньчык успыхнуў полымем. Колас. Уперадзе, недзе на шашы, успыхнулі агні фар і, нібы спалохаўшыся цемнаты, адразу згаслі. Пташнікаў. // Пачаць ярка блішчаць, ззяць. Ледзь зара ўспыхне над зямлёю, На заводы йдуць працаўнікі. Калачынскі. // Раптоўна пачырванець, расчырванецца. Пані рухава ўсхапілася з крэсла, жоўты твар яе ўспыхнуў. Якімовіч. Твар жанчыны ўспыхнуў чырванню, відаць было, што ёй не да спадобы прыйшлося сказанае Сяргеем Іванавічам. Марціновіч.
2. Раптоўна ўзнікнуць, пачацца. На досвітку ўспыхнуў бой на Нёмане. Брыль. — Ну добра, добра, не бубні, я ўжо чула, абедай во, — сказала Лізавета, не жадаючы, каб у час яды ўспыхнула сварка. Ермаловіч.
3. Нечакана расхвалявацца, раззлавацца. Бачачы маю разгубленасць, жонка яшчэ больш успыхнула: — Думаеш, што я дурная, глухая і нічога не бачу, не чую?.. Карпюк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
налама́цца сов.
1. разг. (научиться делать что-л.) приобрести́ сноро́вку, наловчи́ться;
н. кірава́ць тра́ктарам — приобрести́ сноро́вку (наловчи́ться) управля́ть тра́ктором;
2. (дать трещину) надломи́ться;
галі́нка ~ма́лася — ве́тка надломи́лась;
3. (во множестве) налома́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)