звон
1. (род. зво́на) (
2. (род. зво́ну) (
3. (
◊ звані́ць (біць) ва ўсе званы́ — звони́ть (бить) во все колокола́;
малі́навы з. — мали́новый звон;
зво́ну нарабі́ць — зво́ну зада́ть;
чуў з., ды не ве́дае, дзе ён —
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)