Пра́тушкі ’гульня ў хованкі’ (свісл., Нар. словатв.). З рус. прятки ’тс’ з іншай суфіксацыяй.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пра́чка ’шырокая ступня’ (віц., Нар. словатв.). Утворана ад прач1 (гл.) з суф. ‑к‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прышча́ўляны (прошчавляный) ’праколы, з кіславатым прысмакам’ (пін., Нар. лекс.). Гл. прашчаўляны, ашчавець2, шчавы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прэндзіць ’паважаць’ (брагін., Лучыц-Федарэц, вусн. паведамлю міёр., З нар. сл.). Гл. папярэдняе слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прэ́шлы, прэйшлы ’былы, ранейшы; мінулы’ (Нас.; шчуч., З нар. сл.). З польск. przeszły ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Псю́рыць ’гнаць’, прыпсюрыць ’прыгнаць’ (дзярж., Нар. сл.). Утварэнне на базе *псюр < польск. psiurz ’псяр’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пірхе́кала (пірхекьла) ’той, хто часта кашляе, прастуджваецца’ (міёр., З нар. сл.). Да перхаць? (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ру́чно ’з рук у рукі, асабіста’ (драгіч., З нар. сл.), ’уручную’ (ТС). Гл. рука.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Самяшы́на ’перхаць’ (кіраў., Нар. сл.). Дэрыват ад дыял. *самяша́ць ’змяшаць’ < мяшаць з суф. ‑іна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Скачы́ха ‘блыха’ (ТСБМ, Нар. словатв.). Да скакаць, скочыць з суф. ‑ых(а). Параўн. скакуха.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)