прасле́давацель, ‑я, м.

Той, хто праследуе каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піску́н, ‑а, м.

Разм. Той, хто часта пішчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плакіро́ўшчык, ‑а, м.

Спец. Той, хто займаецца плакіраваннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́снік, ‑а, м.

Той, хто строга прытрымліваецца посту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праве́ршчык, ‑а, м.

Разм. Той, хто займаецца праверкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасаўшчы́к, ‑а, м.

Той, хто працуе на прэсе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аліме́нтшчык, ‑а, м.

Разм. Той, хто плаціць аліменты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анані́мшчык, ‑а, м.

Разм. Той, хто піша ананімкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апіло́ўшчык, ‑а, м.

Той, хто апілоўвае што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арсена́лец, ‑льца, м.

Той, хто працуе ў арсенале.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)