арато́рыя, -і, мн. -і, -рый, ж.

Вялікі музычна-драматычны твор для хору, спевакоў-салістаў і аркестра.

|| прым. арато́рны, -ая, -ае і аратарыя́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эпісталя́рны, -ая, -ае.

1. Пра літаратурны твор, напісаны ў форме лістоў.

Э. раман.

2. Які з’яўляецца сукупнасцю чыіх-н. лістоў.

Эпісталярная спадчына Янкі Купалы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сцэні́чны, -ая, -ае.

1. гл. сцэна.

2. Які мае патрэбныя для сцэны, тэатра якасці; прыгодны для сцэны, тэатра.

С. твор.

|| наз. сцэні́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тры́а, нескл., н.

1. Музычны твор для трох выканаўцаў (музыкантаў, спевакоў, танцораў) з самастойнымі партыямі для кожнага.

2. Ансамбль з трох выканаўцаў.

Т. баяністаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бала́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

1. Вершаваны твор асобай формы на легендарную ці гістарычную тэму.

2. Музычны твор эпічнага характару для голасу або інструмента.

[Фр. ballade.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

на́мі мест. личн. в твор. п. на́ми; см. мы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

беззмясто́ўны, ‑ая, ‑ае.

Бедны думкамі, нецікавы. Беззмястоўны твор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарэлье́ф, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Скульптурны твор, у якім фігура выступае над плоскасцю больш чым на палавіну свайго аб’ёму.

|| прым. гарэлье́фны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

анда́нтэ (спец.).

1. прысл. Сярэднепавольна, плаўна (пра тэмп выканання музычнага твора).

2. у знач. наз., нескл., н. Музычны твор або частка яго ў такім тэмпе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фу́га, -і, ДМ фу́зе, мн. -і, фуг, ж. (спец.).

Музычны твор, заснаваны на паслядоўным паўтарэнні адной музычнай тэмы некалькімі галасамі.

|| прым. фу́гавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)