Verbum

зазлава́ць, -лую́, -луе́ш, -луе́; -луём, -луяце́, -лую́ць; -лу́й; зак.

Прыйсці ў злосны стан, раззлавацца.

змо́ранасць, -і, ж.

Стан зморанага чалавека; бяссілле, стома.

Адчуваць з.

Ад зморанасці заплюшчваліся вочы.

упа́дак, -дку, м.

Стан аслаблення дзейнасці, змяншэння актыўнасці.

У. сіл.

Гаспадарка прыйшла ва ў.

экзальта́цыя, -і, ж. (кніжн.).

Стан павышанай узбуджальнасці.

Слухачы ў экзальтацыі.

|| прым. экзальтацы́йны, -ая, -ае.

юро́дства, -а, н.

1. Стан бессвядомасці, вар’яцтва.

2. Недарэчны ўчынак, неразумныя паводзіны.

Рабіць ю.

меланхо́лія, -і, ж.

Хваравіта-прыгнечаны стан, туга, хандра.

|| прым. меланхалі́чны, -ая, -ае.

М. настрой.

знямо́га, -і, ДМ -мо́зе, ж.

Стан крайняй стомленасці, бяссілля.

Зваліцца з ног ад знямогі.

афе́кт, -у, М -кце, м.

Стан моцнага ўзбуджэння і страта самакантролю.

|| прым. афекты́ўны, -ая, -ае.

аблягчэ́нне, -я, н.

1. гл. аблягчыць.

2. Стан лёгкасці, вызвалення ад чаго-н.

Адчуць а.