Рука́цца ’вітацца, паціскаючы адзін аднаму руку’ (ТСБМ), руча́цца ’вітацца за руку’ (Касп.). Ад рука (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

свабо́дны в разн. знач. свобо́дный;

с. грамадзя́нін — свобо́дный граждани́н;

с. до́ступ — свобо́дный до́ступ;

с. ваго́н — свобо́дный ваго́н;

~ная рука́ — свобо́дная рука́;

с. вадаро́д — свобо́дный водоро́д;

~ныя радыка́лы — свобо́дные радика́лы;

~нае падзе́нне це́ла — физ. свобо́дное паде́ние те́ла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Падру́чнік ’кніга, па якой вывучаюць які-н. прадмет’ (ТСБМ). Калька польск. podręcznik ’тс’. Далей да рука (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

разбінтава́цца, ‑туюся, ‑туешся, ‑туецца; зак.

Разм.

1. Размотваючы, зняць з сябе бінт.

2. Стаць разбінтаваным, вызваліцца ад бінту. Рука разбінтавалася.

3. Развязацца, разматацца (пра бінт). Павязка разбінтавалася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Масталы́га 1 ’частка каравячай тушы’ (Растарг.). Рус. ёнаўск. (ЛітССР) мостолы́жка ’косць’, мостолы́га ’перадплечча’, ’галёнка’; цвяр. ’рука без кісці, нага без ступні’, валаг. ’доўгая худая рука’, алан. мостолю́га ’вялікая косць з мясам’. Беларуска-рускае. Да масол (гл.). Утварылася ў выніку семантычнага пераносу паводле сумежнасці: ’косць’ > ’мяса’ > ’туша’.

Масталы́га 2 ’буркун, прыдзірала’ (Растарг.). Да масол (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Лапачы́на ’рука, ручанька’ (Федар. Дад.). Утворана ад лапка і суф. -іна, які абазначае адзінкавасць і мае ласкальнае значэнне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бязва́жкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае вельмі нязначную, малую вагу; лёгкі. Ён ужо даўно не браў яе рукі ў сваю, і цяпер яму здалося, што рука нейкая бязважкая. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінжа́л, ‑а, м.

Колючая зброя ў выглядзе клінка, вострага з двух бакоў і звужанага па канцы. Лязо кінжала. □ Нечая рука з размаху прабіла кінжалам шынель на грудзях. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мальха́ч ’ляўша’ (беласт., Сл. ПЗБ). Ад польск. ⁺mańkacz < mańkat ’тс’ < mańka ’левая рука’ < італ. manca ’левая’ < лац. mancus ’калека’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

напру́жанне ср., в разн. знач. напряже́ние;

галава́ бале́ла ад — ~ння голова́ боле́ла от напряже́ния;

рабо́та патрабу́е вялі́кага ~ння сіл — рабо́та тре́бует большо́го напряже́ния сил;

рука́ дрыжы́ць ад ~ння — рука́ дрожи́т от напряже́ния;

ток высо́кага ~ння — ток высо́кого напряже́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)