раскалашма́ціць, ‑мачу, ‑маціш, ‑маціць; зак., каго-што.
Разм. Разбіць, растрапаць. Валейбольнага мяча не было. Яго за зіму раскалашмацілі меншыя Тарабаны. Навуменка. // Разбіць, разграміць у бойцы. [Сяляне:] — Мы звяжамся там з партызанамі і разам раскалашмацім пару камендатур. Галавач. — Эх, была б рацыя, — уздыхнуў Сяргей. — Зараз жа паведамілі б нашаму камандаванню, дзе .. [нямецкіх лётчыкаў] асінае гняздо. Тут іх і раскалашмацілі б... Няхай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разапха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак. (разм.).
1. каго-што. Пхаючы, размясціць па розных месцах, парассоўваць.
Р. рэчы па паліцах.
2. што. Набіваючы чым-н., прымусіць раздацца; разбіць.
Р. яблыкі па кішэнях.
|| незак. распі́хваць, -аю, -аеш, -ае і распіха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
*Разбу́таны, розбу́таны ’растрапаны’ (ТС), параўн. балг. розбу́тан ’расхістаны’, славен. razbutati ’растаўчы, разбіць’, што да прасл. *butati ’піхаць, біць’ (ЭССЯ, 3, 102).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вдре́безги нареч. ушчэ́нт;
вдре́безги пья́ный разг. ушчэ́нт п’я́ны;
разби́ть вдре́безги разбі́ць на дру́зачкі (ушчэ́нт).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
изъе́здить сов.
1. (объездить) разг. аб’е́здзіць, вы́ездзіць;
2. (испортить ездой) з’е́здзіць; (дорогу) раз’е́здзіць; разбі́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
расщёлкать сов.
1. (расколоть щелкая) разлуза́ць;
2. перен. (подвергнуть критике), прост. разне́сці, распатро́ніць, разбі́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разда́тьII сов. (расширить сапоги на колодке) разда́ць, разбі́ць, расцягну́ць; (расширить платье) расшы́рыць, пашы́рыць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наразбіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
1. Разбіць, раскалоць (ударамі) вялікую колькасць чаго‑н. Наразбіваць талерак.
2. Растрэсці, раскінуць многа чаго‑н. Наразбіваць сена ў пракосах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
расхваста́ць, ‑хвашчу, ‑хвошчаш, ‑хвошча; зак., што.
Разм.
1. Сапсаваць хвастаннем, размачаліць. Расхвастаць пугу.
2. Разбіць, раскалаціць. Джвучка, апрануўшыся, ссоўваў у качарэжнік аскалёпкі: — Такую пасудзіну расхвастаў... Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Разваява́ць (рузвуюва́ць) ’разбурыць, раскідаць, растрэсці, пабіць’ (Юрч.), развоева́ць ’разбіць, раскідаць, растрэсці’, разваява́ны ’сапсуты, парваны’ (Сцяшк.), развоёваный ’разбіты, раскіданы’ (Нас.). Ад раз- і ваява́ць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)