ві́лкі, -лак.

1. Доўгая драўляная ручка з двума металічнымі паўкруглымі рагамі на канцы, пры дапамозе якой ставяць у печ і вымаюць з печы гаршкі, чыгункі.

2. Тое, што і вілы.

|| прым. ві́лачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гала́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм.

1. Жывёла галандскай пароды (карова, курыца і інш.).

2. Тое, што і галандская печ (гл. печ). Ад круглай галанкі павявала прыемным цяплом. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плаві́льны тех. плави́льный;

п. цэх — плави́льный цех;

~ная печ — плави́льная печь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

награва́льны, ‑ая, ‑ае.

Які прызначаны, служыць для награвання. Награвальная печ. Награвальныя прыборы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́ўпер, ‑а, м.

Апарат для нагрэву паветра, што падаецца ў доменную печ.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гартава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для гартавання металу, металічных вырабаў. Гартавальная печ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пу́длінгавы, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з перапрацоўкай чыгуну пудлінгаваннем. Пудлінгавае жалеза. Пудлінгавая печ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засы́пшчык, ‑а, м.

Рабочы, які робіць засыпку ў печ руды, вугалю і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сярэбраплаві́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да выплаўкі серабра з руд. Сярэбраплавільная печ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пе́чыска ’месца, дзе стаяла печ’ (гродз., Сл. рэг. лекс.). Пад уплывам польск. мовы (зах.-слав. суф. ‑isk‑o ) з печышча (гл.). Да печ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)