шансане́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Песня жартаўлівага, часта фрывольнага зместу, якая выконваецца ў кафэшантане.

2. Спявачка, якая выконвае такія песні.

|| прым. шансане́тны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карманьёла, ‑ы, ж.

Французская народная рэвалюцыйная песня-танец.

[Фр. carmagnole.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

погу́дка ж., обл.

1. (напев) запе́ў, -пе́ву м.; (песня) пе́сня, -ні ж.;

2. (прибаутка) прыгаво́рка, -кі ж., пры́маўка, -кі ж.;

◊

какова́ погу́дка, такова́ и пля́ска погов. яка́я пе́сня, такі́я і ско́кі;

ста́рая погу́дка на но́вый лад погов. стара́я ба́сня на но́вы лад.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спеў, спе́ву, мн. спе́вы, спе́ваў, м.

1. гл. спяваць.

2. Песня.

С. салаўя.

За рэчкай чуліся спевы дзяўчат.

3. Выкананне песень, арый і пад. як мастацтва.

Высокі ўзровень харавых спеваў.

|| прым. спе́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

калыха́нка I ж. колыбе́льная (песня)

калыха́нка II ж., разг. каче́ли ед. нет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шчадрэ́ц, -раца́, мн. -рацы́, -рацо́ў, м. і шчадро́ўкі, -ро́вак (разм.).

Даўні звычай адзначаць вечар напярэдадні Новага года, сам гэты вечар і песня, якая спяваецца ў гэты вечар.

|| прым. шчадрэ́цкі, -ая, -ае і шчадро́ўскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыфіра́мб, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У старажытных грэкаў: урачыстая харавая песня ў гонар бога Дыяніса.

2. перан. Перабольшаная пахвала; усхваленне.

Спяваць дыфірамбы каму-, чаму-н.

|| прым. дыфірамбі́чны, -ая, -ае.

Дыфірамбічныя вершы (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Тарыбу́шка ’вясёлая жартаўлівая песня’ (беласт., Сл. ПЗБ). Няясна, параўн. тарару́шкі (гл. тарарашкі).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ле́бедзь, -я, мн. -і, -яў, м.

Вялікая вадаплаўная птушка сямейства качыных з доўгай выгнутай шыяй.

Чорны л.

Л. ляціць к снегу, а гусь — к дажджу (прыказка).

◊

Лебядзіная песня — апошняе праяўленне таленту.

|| прым. лебядзі́ны, -ая, -ае.

Л. пух.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гусля́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гусляра, належыць яму. Гуслярская песня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)