лані́ты, ‑ніт; адз. ланіта, ‑ы, ДМ ‑ніце, ж.
Уст., паэт. Шчокі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
непрызна́ны, ‑ая, ‑ае.
Які не атрымаў прызнання, не стаў вядомым. Непрызнаны паэт.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Веснавей (паэт.) ’веснавы вецер’ (КТС) — новаўтварэнне ад вясна́ (гл.) і вей (< веяць). Сюды ж веснавейны, веснавеяць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Веснашум (паэт.) ’радасны надыход вясны, новых падзей’ (КТС, М. Машара). Да вясна́ (гл.) і шум (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
залатаве́рхі, ‑ая, ‑ае.
Нар.-паэт. З пазалочаным верхам, купалам. Залатаверхі палац. Залатаверхая царква.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
менестрэ́ль, ‑я, м.
Вандроўны паэт-музыкант у Францыі і Англіі ў сярэднія вякі.
[Фр. ménestrel, англ. minstrel.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паланя́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Паэт. Жан. да палоннік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шансанье́, нескл., м.
Французскі эстрадны спявак, а таксама паэт, які піша такія песенькі.
[Фр. chansonnier.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пясня́р, песняра́, мн. песняры́, песняро́ў, м. (паэт.).
1. Пра народнага паэта, вершы якога перакладаюцца на музыку, становяцца песнямі.
Народны п.
2. перан., чаго. Той, хто апявае што-н. (кніжн.).
П. рэвалюцыі.
|| ж. пясня́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.
|| прым. пясня́рскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Весніць (паэт.) ’рабіць вясёлым, вясеннім, марыць аб надыходзе нечага вясёлага, шчаслівага’, весніцца (паэт.) ’буйнець, разгарацца, станавіцца вясёлым’. Новыя адыменныя ўтварэнні (КТС); параўн. аналагічна ў польск. wiosnować się ’адмалоджвацца, аднаўляцца’, wiosnować ’квітнець’, чэш. jařiti ’станавіцца буйным, вясёлым, хуткім, рэзкім’, rozjařuje se ’прыходзіць (аб вясне)’, укр. весні́ти уступаць у сілу (аб вясне), расцвітаць’. Да вясна́ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)