по́дпіс, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. падпісаць.

2. Надпіс пад чым-н, над чым-н.

П. пад карцінай.

3. Прозвішча, напісанае ўласнаручна.

Паставіць п. і дату.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абста́віцца, -та́ўлюся, -та́вішся, -та́віцца; зак.

1. Паставіць што-н. вакол сябе.

А. крэсламі.

А. кнігамі.

2. Абзавесціся мэбляй (разм.).

А. ў новай кватэры.

|| незак. абстаўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыблі́зіць, -іжу, -ізіш, -ізіць; -іжаны; зак., каго-што.

Паставіць блізка; зрабіць больш блізкім (у 1, 4 і 5 знач.).

|| незак. прыбліжаць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прыбліжэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закратава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Паставіць краты, закрыць кратамі. Закратаваць акно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расчыркну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак.

Разм. Паставіць свой подпіс; распісацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

позо́рный гане́бны;

◊

вы́ставить (пригвозди́ть) к позо́рному столбу́ паста́віць да гане́бнага слу́па;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перамясці́ць, -мяшчу́, -ме́сціш, -ме́сціць; -ме́шчаны; зак., каго-што.

Паставіць, перавесці ў іншае месца.

П. шафу.

П. брыгаду на другую будоўлю.

|| незак. перамяшча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. перамяшчэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жэ́рліца, ‑ы, ж.

Рыбалоўная снасць для лоўлі драпежнай рыбы на жыўца. Паставіць жэрліцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыя́гназ, ‑у, м.

Урачэбнае заключэнне аб хваробе па падставе абследавання хворага. Паставіць дыягназ.

[Ад грэч. diágnōsis — распазнаванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аклеймава́ць, акляймую, акляймуеш, акляймуе; зак., каго-што.

Паставіць кляймо на каго‑, што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)