набезобра́зить и набезобра́зничать сов., разг. натвары́ць (нарабі́ць) агі́днасцей (бры́дасцей), напраку́дзіць; нагарэ́знічаць; насваво́ліць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
надури́ть сов., прост.
1. надуры́ць; (наделать глупостей) нарабі́ць глу́пства;
2. (нашалить) надурэ́цца;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Накашалі́ць ’нагаварыць недарэчнага’ (трак., Сл. ПЗБ), ’нарабіць беспарадак’ (свісл., Сцяшк. Сл.). Параўнанне з літ. kašeleti ’пашкодзіць па глупству’ не здаецца пераканаўчым, тым больш што і само літоўскае слова вельмі падобна на запазычанне са славянскіх моў, напрыклад, можа апірацца на фразеалагізм кашаль^ гарадзіць ’гаварыць недарэчнае’ (Сл. ПЗБ). Гэта датычыць і беларускага слова, для якога зыходным мог стаць шырока вядомы фразеалагізм плесці кашалі — гаварыць недарэчнае, прамое ж значэнне прыведзенага спалучэння магло быць падставай для значэння ’нарабіць беспарадак’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
навымыва́ць, ‑ае; зак., чаго.
Вымыць, вынесці цякучаю вадою значную колькасць чаго‑н. Навымываць пяску. // Размыўшы, нарабіць паглыбленняў. Паводка навымывала ям.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
натрашча́ць, ‑шчу, ‑шчыш, ‑шчыць; зак.
Разм.
1. Нарабіць траскатні.
2. перан. Хутка і многа нагаварыць чаго‑н. (звычайна пустога, непатрэбнага).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сасвідрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.
Свідруючы, нарабіць у чым‑н. шмат свідравін, зрабіць на якой‑н. паверхні шмат паглыбленняў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
насалі́ць, -салю́, -со́ліш, -со́ліць; -со́лены; зак.
1. чаго. Загатаваць пры дапамозе салення.
Н. грыбоў на зіму.
2. што. Тое, што і перасаліць.
3. перан., каму і без дап. Нашкодзіць каму-н., нарабіць непрыемнасцей (разм.).
Н. суседу.
|| незак. насо́льваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
нагарадзі́ць, -раджу́, -ро́дзіш, -ро́дзіць; -ро́джаны; зак., чаго.
1. Нарабіць многа перагародак, парканаў, платоў.
Н. рыштаванняў.
2. Наставіць, накідаць у беспарадку вялікую колькасць чаго-н. (разм.).
3. перан. Нагаварыць, напісаць чаго-н. лішняга, непатрэбнага (разм.).
Н. глупства.
|| незак. нагаро́джваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
натарахце́ць, ‑хчу, ‑хціш, ‑хціць; зак.
Разм.
1. Нарабіць шуму, тарахцення.
2. перан.; чаго і без дап. Хутка і многа наварыць чаго‑н.; набалбатаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нафармава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; зак., чаго.
Спец.
1. Нарабіць формаў для адліўкі чаго‑н.
2. Фармуючы, вырабіць у якой‑н. колькасці. Нафармаваць цэглы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)