се́пія, -і, мн. -і, -пій, ж.
1. Галаваногі марскі малюск (каракаціца), у целе якога выпрацоўваецца карычневае фарбавальнае рэчыва.
2. Натуральная карычневая фарба з гэтага рэчыва, а таксама малюнак, выкананы такой фарбай, і фатаграфія карычневага тону.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Краб ’дзесяціногі кароткахвосты рак, пераважна марскі’ (ТСБМ). Запазычана праз рус. краб з гал. krab (Фасмер, 2, 362).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
брэйд-вы́мпел, ‑а, м.
Ваенна-марскі флаг паменшанага памеру і рознага колеру, прысвоены камандзірам злучэнняў караблёў, дывізіёнаў і старшаму па рэйдзе.
[Гал. breedwimpel.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вікінг ’старажытнаскандынаўскі марскі воін, член рабаўніцкіх марскіх дружын, якія ў VIII–XII стст. нападалі і грабілі еўрапейскія краіны’ (БРС, КТС). Гістарычны тэрмін, запазычаны з рус. викинг (Крукоўскі, Уплыў, 86) < швед. viking < ст.-ісл. vîkingr ’пірат, марскі рабаўнік’, ісл. víking ’паход вікінгаў, пірацтва’ < vîg ’барацьба, бой, забойства’ (Шанскі, 1, В, 97; Ёўгансон, 1, 114–115; Фальк-Торп, 1377).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
фарва́тар, -у, мн. -ы, -аў, м.
1. Водны шлях для бяспечнага плавання суднаў вызначаны сігнальнымі знакамі.
Марскі ф.
2. перан. Асноўная лінія, кірунак дзейнасці, творчасці і пад.
Яго творчасць знаходзіцца ў фарватары сусветнай паэзіі.
|| прым. фарва́тарны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
радыёбу́й, ‑я, м.
Марскі буй з радыёперадатчыкам, які аўтаматычна перадае радыёсігналы для вызначэння граніц суднаходства, асобных мясцін, небяспечных для суднаходства і інш.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лангу́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Ядомы марскі рак з цвёрдым панцырам, без клюшняў, з доўгімі вусікамі; водзіцца звычайна ў прыбярэжнай паласе цёплых мораў.
[Фр. langouste.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нерэі́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
1. У старажытнагрэчаскай міфалогіі — марская німфа, адна з дачок бога мора Нерэя.
2. Спец. Кольчаты марскі чарвяк.
[Грэч. Nērēis — дачка Нерэя.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лётчык, ‑а, м.
Вадзіцель самалёта. Ваенны лётчык. Марскі лётчык. □ Лётчыкі-паляўнічыя парамі ўзнімаюцца з Міхалёў і ідуць туды, дзе іх ніколі не чакаў праціўнік. Алешка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дэса́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.
1. Высадка войск на тэрыторыю праціўніка.
Зрабіць д.
2. Войскі, высаджаныя з караблёў, самалётаў і пад. на тэрыторыю праціўніка для баявых аперацый.
Марскі д.
Паветраны д.
Высадзіць д.
|| прым. дэса́нтны, -ая, -ае.
Дэсантныя войскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)