ко́лючы
1. прич. ко́лющий;
2. прил. в разн. знач. ко́лющий;
к. боль — ко́лющая боль;
~чая збро́я — ко́лющее ору́жие
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
катава́льня, ‑і, ж.
Тое, што і засценак 1. Для цябе [Міхал] былі падрыхтаваны пасткі, катавальні. На цябе былі нацэлены боты, зброя патрулёў і вартавых. Карпаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ко́рцік, ‑а, м.
Халодная колючая зброя ў форме кароткага кінжала, якую ў СССР носяць адміралы, генералы, афіцэры, мічманы і прапаршчыкі пры парадна-выхадной форме.
[Ад перс. kārd — нож.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ша́бля, -і, мн. -і, -бель і -яў, ж.
Халодная зброя з доўгім выгнутым клінком.
Сячы шаблямі ворага.
Атрад у сто шабель (г.зн. складаецца са ста кавалерыстаў).
|| памянш. ша́белька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.
|| прым. ша́бельны, -ая, -ае.
Шабельныя ножны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кастэ́т, ‑а, М ‑тэце, м.
Халодная зброя ў выглядзе металічнай пласціны з адтулінамі, якая надзяваецца на пальцы і заціскаецца ў кулаку для павелічэння сілы ўдару.
[Фр. casse-tête (літаральна «разбі галаву».)]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вала́шка ’халодная зброя — шабля, клінок, кінжал’ (КТС). Да валашскі < валах ’жыхар Валахіі’ (Фасмер, 1, 269; Мартынаў, Лекс. взаим., 79–80).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ко́рцік ’халодная колючая зброя, кінжал’ (ТСБМ). Праз рускую мову запазычана (паўкалька) з італьянскай, параўн. італ. cartello ’нож’ (Пізані, 38, 219).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
лук, ‑а, м.
Ручная зброя ў выглядзе гібкай дугі, сцягнутай цецівой, для пуску стрэл. Адразу бацька падае загад: — Не плачце марна! Лук мне дайце, стрэлы! Дубоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рапі́ра, ‑ы, ж.
Колючая халодная зброя з доўгім і гнуткім чатырохгранным клінком, якая ў цяперашні час ужываецца толькі ў вучэбным і спартыўным фехтаванні. Фехтаванне на рапірах.
[Фр. rapière.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пістале́т, ‑а, М ‑леце, м.
Агнястрэльная зброя з кароткім ствалом для стральбы на кароткую адлегласць. З сабою .. [мужчына] носіць, апрача вінтоўкі, па пісталету ў кожнай кішэні, гранаты. Паслядовіч.
[Фр. pistolet.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)