казначе́йский казначэ́йскі;

госуда́рственный казначе́йский биле́т уст. дзяржа́ўны казначэ́йскі біле́т;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

муж, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Жанаты мужчына ў адносінах да сваёй жонкі.

Уважлівы м.

2. Дзеяч у якой-н. галіне (кніжн.).

Дзяржаўны м.

|| прым. му́жаў, -ава (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэпарта́мент м., в разн. знач. департа́мент;

○ дзяржа́ўны д. — госуда́рственный департа́мент

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзярж...

Першая састаўная частка складных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «дзяржаўны», напрыклад: дзяржапарат, дзяржбанк, дзяржгандаль, дзяржплан, дзяржфонд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзе́яч, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які праявіў сябе ў якой-н. грамадскай дзейнасці.

Дзяржаўны д.

Дзеячы культуры.

Заслужаны д. навукі (ганаровае званне).

|| ж. дзяя́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чарнасо́шны, ‑ая, ‑ае.

Гіст. У Расіі ў 14–17 стст. — які жыў на чорных землях; дзяржаўны, цяглавы. Чарнасошны селянін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

банк​I банк, род. ба́нка м.;

госуда́рственный банк дзяржа́ўны банк.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Госпла́н (Госуда́рственный пла́новый комите́т) Дзяржпла́н, -на м. (Дзяржа́ўны пла́навы камітэ́т).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кантро́ль, -ю, м.

1. Праверка, а таксама назіранне з мэтай праверкі.

К. за якасцю прадукцыі.

Грамадскі к.

Дзяржаўны к.

2. зб. Кантралёры.

На маршруце працуе к.

|| прым. кантро́льны, -ая, -ае.

К. пост.

Кантрольная работа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэпарта́мент, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. У некаторых краінах: аддзел міністэрства, вышэйшай дзяржаўнай установы і пад.

Дзяржаўны д.

2. Адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Францыі і некаторых іншых краінах.

|| прым. дэпарта́менцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)