гриб грыб, род. гры́ба м.;

бе́лый гриб бараві́к;

ходи́ть по грибы́ хадзі́ць у грыбы́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аба́бак, ‑бка, м.

Ядомы грыб з губчастай пад нізам буравата-шэрай шапкай на высокай тонкай ножцы; падбярозавік, бабка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падасі́навік, ‑а, м.

Ядомы грыб з чырвонай або чырвона-бурай шапкай. [Зіна Бандарчык] працягнула Веньяміну два крамяныя, чырвонагаловыя падасінавікі. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

счарве́ць, ‑ее; зак.

Разм. Тое, што і счарвівець. Грыб ад старасці ўжо счарвеў, спадыспаду яго спаласаваў жук... Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пячо́начнік, ‑а і ‑у, м.

1. ‑у. Адзін з відаў моху.

2. ‑а. Прыдатны да яды грыб сямейства трутавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ры́жык, ‑а, м.

Ядомы пераважна рыжага колеру грыб сямейства сыраежкавых. Пад добры год у глінішчы была процьма рыжыкаў. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свіну́ха, ‑і, ДМ ‑нусе, ж.

Грыб сямейства свінухавых з пласціністай шапкай жоўтага, бурага, лілова-шэрага колеру; свінарка, свінушка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́мацаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Абмацаць усё вакол, шукаючы чаго‑н. // Мацаючы, знайсці што‑н. Вымацаць грыб пад лісцем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ваўня́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Пласціністы грыб сямейства сыраежкавых з пушыстым падагнутым краем шапкі, падобны на рыжык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мухамо́р, ‑а, м.

Ядавіты грыб з чырвонай або жоўтай шапкай у белыя крапіны. Пад высокай старой вярбой разраслася пышная сям’я мухамораў. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)