счарве́ць, ‑ее; зак.
Разм. Тое, што і счарвівець. Грыб ад старасці ўжо счарвеў, спадыспаду яго спаласаваў жук... Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)