фрэнало́гія, ‑і, ж.

Антынавуковае вучэнне аб сувязі псіхалагічных асаблівасцей чалавека з формай яго чэрапа.

[Ад грэч. phrēn — розум, душа і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

касмало́гія, ‑і, ж.

Вучэнне пра Сусвет як пра адзінае цэлае. // Раздзел астраноміі, прысвечаны гэтаму вучэнню.

[Ад грэч. kósmos — Сусвет і lógos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дактры́на, ‑ы, ж.

Кніжн. Навуковая або філасофская тэорыя, палітычная сістэма, вучэнне. Дзяржаўная дактрына. Ваенная дактрына.

[Лац. doctrina.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

псіхагене́з, ‑у, м.

Спец. Вучэнне аб паходжанні і развіцці пачуццяў, мовы і разумовых здольнасцей чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

псіхапатало́гія, ‑і, ж.

1. Агульнае вучэнне аб захворваннях псіхікі.

2. Адхіленне ў псіхіцы як хвароба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сен-сімані́зм, ‑у, м.

Вучэнне французскага сацыяліста-утапіста 19 ст. Сен-Сімона і яго паслядоўнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аб’ектыві́зм, -у, м.

1. Філасофскае вучэнне аб аб’ектыўнасці рэчаіснасці, згодна з якім грамадскае жыццё не паддаецца пераўтварэнням, актыўнаму ўздзеянню.

2. Непрадузятасць, бесстароннасць, аб’ектыўны падыход да чаго-н.

|| прым. аб’ектыві́сцкі, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прасо́дыя, -і, ж. (спец.).

1. Тое, што і вершазнаўства.

2. Частка вершазнаўства — вучэнне аб метрычна значных элементах мовы.

3. Сістэма вымаўлення націскных і ненаціскных, доўгіх і кароткіх складоў у мове.

|| прым. прасады́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

э́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

1. Філасофскае вучэнне аб маралі, яе развіцці, прынцыпах, нормах і ролі ў грамадстве.

2. Сукупнасць норм паводзін, мараль якой-н. грамадскай групы.

Навуковая э.

|| прым. эты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ёга, ‑і, ДМ ёзе, ж.

Рэлігійна-філасофскае вучэнне ў Старажытнай Індыі, паслядоўнікамі якога з’яўляюцца ёгі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)