Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вучэ́нне, -я, н.
1.гл. вучыць, вучыцца.
2. Сукупнасць тэарэтычных палажэнняў аб якой-н. галіне ведаў, сістэма поглядаў на што-н.
В. аб прыродзе.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вучэ́ннеср.
1. (действие) уче́ние; обуче́ние;
час вучэ́ння — вре́мя уче́ния (обуче́ния);
2. (наука, теория) уче́ние;
мічу́рынскае в. — мичу́ринское уче́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Вучэнне (ваен.) 3/178—179
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
вучэ́нне, ‑я, н.
1. Авалодванне ведамі, навыкамі, уменнем. Паўтарэнне — маці вучэння.Прыказка.// Вучоба, заняткі. [Люба:] — Змалку, з першага ж году вучэння, я меруся стаць за настаўніцу.Мурашка.Васіль адкрыта ўсім казаў, што Галя яму падабаецца і што, як толькі яна скончыць вучэнне, яны пажэняцца.Васілевіч.//звычайнамн. (вучэ́нні, ‑яў). Трэніровачныя заняткі вайсковых падраздзяленняў. Летнія, начныя вучэнні. □ Маёр цэліўся з парабелума. Цэліўся спакойна, паволі, як на вучэнні.Лынькоў.
2. Тэорыя якой‑н. галіны ведаў. Вучэнне аб дыктатуры пралетарыяту. Вучэнне аб функцыях нервовай сістэмы.// Сістэма асноўных палажэнняў, поглядаў (вучоных, мысліцеляў). Марксісцка-ленінскае вучэнне. Вучэнне Дар віна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вучэ́ннен.
1. Lérnen n -s, Stúdium n -s, -di¦en; Léhre f - (рамяству);
быць у вучэ́нні in die Léhre gehen*; in der Léhre [Áusbildung] sein (у каго-н. bei D); (выкладанне) Únterricht m -(e)s, Beléhrung f -, Lérnen n -s;
2.вайск.:
вайско́вае вучэ́нне Manöver [-vər] n -s, Übung f -, -en;
3. (тэорыя) Léhre f , -n;
◊
без вучэ́ння няма́ ўме́ння Übung macht den Méister
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Вучэ́нне (БРС, КТС, Байк. і Некр.). Да вучыць (гл.), адносна словаўтварэння гл. Суф. словообр., 151, 179.