субо́тні, ‑яя, ‑яе.

Які мае адносіны да суботы, які адбываецца ў суботу. Суботні вечар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дудзе́ць, дуджу́, дудзі́ш, дудзі́ць; дудзі́м, дудзіце́, дудзя́ць; дудзі́; незак.

1. Іграць на дудцы, дудзе.

2. Утвараць нудныя, цягучыя гукі.

Д. пад нос.

3. перан. Надаедліва, аднастайна паўтараць адно і тое ж (разм.).

Кожны вечар бацькі дудзелі яму, каб жаніўся.

|| наз. дудзе́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

штове́чар, прысл.

Кожны вечар, кожным вечарам; з вечара ў вечар. Тымі днямі Багрым штовечар выходзіў на Голыя кручы. Краўчанка. Ёсць у калгасе і дзесяцігодка, і пошта, і бальніца, і клуб, хоць невялічкі, але ўтульны, дзе .. штовечар збіраецца моладзь. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тво́рческий тво́рчы;

тво́рческий путь писа́теля тво́рчы шлях пісьме́нніка;

тво́рческий ве́чер тво́рчы ве́чар;

тво́рческий коллекти́в тво́рчы калекты́ў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пралюля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.

Разм. Люляць некаторы час. Пралюляць дзіця ўвесь вечар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. Тое, што і пазяхаць.

З. увесь вечар.

2. Быць няўважлівым, неабачлівым; упускаць зручны выпадак.

З. фігуру за фігурай.

|| зак. празява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 2 знач.).

|| аднакр. зяўну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; зяўнём, зеўняце́, зяўну́ць; -ні́.

|| наз. зява́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыва́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да прывалу. Апусціўся ціхі вечар Ля прывальнага кастра. А. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прарыка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. Абазвацца рыканнем.

2. Рыкаць некаторы час. Карова прарыкала ўвесь вечар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віху́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да віхуры; падобны на віхуру. Віхурны зімовы вечар. Віхурны век.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

турба́за, ‑ы, ж.

Турысцкая база. Сёння вечар на турбазе, заўтра маршрут за горад, у горы. Гроднеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)