Verbum

вадасцёк, -а, мн. -і, -аў, м.

Збудаванне для адводу, сцёку вады, а таксама пакатае месца, па якім сцякае вада.

|| прым. вадасцёкавы, -ая, -ае.

Вадасцёкавая труба.

вірава́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ру́е; незак.

Утвараць віры, круціць, бурліць.

Вада віруе ля камянёў.

Жыццё віруе вакол (перан.).

|| наз. вірава́нне, -я, н.

застая́лы, -ая, -ае.

1. Які доўгі час прастаяў, не рухаўся.

З. конь.

2. Які страціў свежасць ад працяглай нерухомасці.

Застаялая вада.

|| наз. застая́ласць, -і, ж.

та́лы, -ая, -ае.

1. Які адтаў пад уздзеяннем цяпла.

Т. снег.

Талая зямля.

2. Які ўтварыўся ад раставання снегу або лёду (пра ваду).

Талая вада.

непраніка́льны, -ая, -ае.

1. Праз які не пранікаюць вада, газы, гукі і пад.

Непранікальная перагародка.

2. перан. Недаступны разуменню, скрыты.

Непранікальная тайна.

|| наз. непраніка́льнасць, -і, ж.

нагрэ́цца, -грэ́юся, -грэ́ешся, -грэ́ецца; зак.

1. Стаць, зрабіцца цёплым ці гарачым.

Вада нагрэлася на сонцы.

2. Сагрэцца (разм.).

Н. на печы.

|| незак. награва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

самацёкам, прысл.

1. Сілай свайго цяжару (пра рух вадкасці і сыпкіх рэчываў).

Вада ідзе с.

2. перан. Стыхійна, неарганізавана, без планавага кіраўніцтва.

Работа не пойдзе с.

прыцячы́, 1 і 2 ас. не ўжыв., -цячэ́, -цяку́ць; -цёк, -цякла́, -ло́; зак.

Пра цякучую вадкасць: з’явіцца дзе-н.

Вада прыцякла ў лагчыну.

|| незак. прыцяка́ць, -а́е.

сцёк, -у, мн. -і, -аў, м.

1. гл. сцячы.

2. Месца, прыстасаванне, па якім сцякае вада.

Памыйны с.

Прамысловыя сцёкі.

|| прым. сцёкавы, -ая, -ае.

Сцёкавая труба.