дацэ́нт, ‑а,
Вучонае званне і пасада выкладчыка вышэйшай навучальнай установы (ніжэйшая за прафесара і вышэйшая за асістэнта).
[Ад лац. docens, docentis — той, хто вучыць, абучае.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дацэ́нт, ‑а,
Вучонае званне і пасада выкладчыка вышэйшай навучальнай установы (ніжэйшая за прафесара і вышэйшая за асістэнта).
[Ад лац. docens, docentis — той, хто вучыць, абучае.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзіцёнак, ‑нка,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аднаасо́бніцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да аднаасобніка, належыць яму; не грамадою, не сацыялістычны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аднафамі́лец, ‑льца,
Той, хто мае з кім‑н. няродным аднолькавае прозвішча.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
васпава́ты, ‑ая, ‑ае.
Які мае сляды воспы; рабы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́вазіцца, ‑важуся, ‑вазішся, ‑вазіцца;
Запэцкацца ў што‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ра́жачка, ‑і,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
самалюбава́нне, ‑я,
Любаванне самім сабой, сваімі здольнасцямі, поспехамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
самаўпра́ўства, ‑а,
Парушэнне кім‑н. законнага парадку пры вырашэнні якіх‑н. спраў; самачыннае, незаконнае ажыццяўленне чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
санато́рый, ‑я,
Спецыяльна абсталяваная для лячэння і адпачынку ўстанова курортнага тыпу.
[Лац. sanatorium ад sano — лячу, вылечваю.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)