заноси́тьI
1.
2. (песком) зано́сіць, засыпа́ць; (снегом) зано́сіць, замята́ць;
3. (вносить, вписывать) зано́сіць, уно́сіць, упі́сваць, запі́сваць;
4. (поднимать
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заноси́тьI
1.
2. (песком) зано́сіць, засыпа́ць; (снегом) зано́сіць, замята́ць;
3. (вносить, вписывать) зано́сіць, уно́сіць, упі́сваць, запі́сваць;
4. (поднимать
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ви́димый
1. (ощутимый глазом) ба́чны;
2. (заметный
ви́димый результа́т прыме́тны (відаво́чны) вы́нік;
3. (кажущийся, внешний) зне́шні, уя́ўны; (показной) паказны́;
его́ успе́х то́лько ви́димый яго́ по́спех то́лькі зне́шні (паказны́).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паке́т, -а,
1. Папяровы скрутак з чым
2. Папяровы, поліэтыленавы
3. Канверт з пісьмом афіцыйнага прызначэння.
4. У некаторых спалучэннях: камплект дакументаў, афіцыйных папер.
5. Штабель, стос грузаў, змешчаных на паддон (
Індывідуальны (перавязачны) пакет — спецыяльна ўпакаваная гатовая павязка
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мя́ккі, -ая, -ае.
1. Які ўгінаецца пры націсканні, няцвёрды, эластычны, далікатны.
2. Прыемны
3. Плаўны, павольны.
4.
5. Нястрогі, паблажлівы.
6. Цёплы, несуровы.
7. Які ўтрымлівае мала вапнавых солей.
8. На транспарце: з мяккімі сядзеннямі або прызначаны
9. Аб зычным гуку: які вымаўляецца прыбліжэннем сярэдняй часткі языка да цвёрдага паднябення;
Мяккі знак — назва літары «ь».
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
запа́с, -у,
1. Тое, што назапашана, сабрана
2. Загнуты за шво лішак тканіны, які пакідаюць на выпадак, калі спатрэбіцца павялічыць у шырыню або даўжыню якую
3. Катэгорыя грамадзян, якія прайшлі вайсковую службу і прызываюцца зноў у войска ў выпадку неабходнасці.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
візіро́вачны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да вызначэння якасці зерня, прызначаны
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
інквізі́цыя, ‑і,
Судова-паліцэйская арганізацыя ў каталіцкай царкве, якая была створана ў 13 ст.
[Ад лац. inquisitio — вышук, расследаванне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каалі́цыя, ‑і,
1. Часовы палітычны або ваенны саюз дзяржаў
2. Пагадненне некалькіх палітычных партый аб утварэнні змешанага (кааліцыйнага) урада.
[Лац. coalitus — аб’яднаны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кандыцы́йны, ‑ая, ‑ае.
Які адпавядае ўстаноўленым стандартным нормам, даведзены да кандыцыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
горн, ‑а,
Медны духавы музычны інструмент
[Ням. Horn — рог.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)