закі́нутасць, ‑і, ж.

Стан закінутага. Журботныя думкі навявалі гэтыя могілкі сваёю закінутасцю і адзіноцтвам. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зацвіта́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. зацвітаць — зацвісці; пачатак цвіцення. Зацвітанне садоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зача́ткавы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца ў пачатку свайго развіцця. Зачаткавы орган. // Першапачатковы, пачатковы. Зачаткавы стан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змяшэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. змяшаць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. змяшацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаўсо́н, ‑сну, м.

Стан, блізкі да сну; дрымота. Ужо ў напаўсне.. [Буднік] распрануўся і лёг. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падзешаўле́нне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. падзешавіць і стан паводле знач. дзеясл. падзешавець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патану́ць, ‑тану, ‑тонеш, ‑тоне.

Зак. да тануць.

•••

Патануць у нірване — паглыбіцца ў стан спакою; заснуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перазо́л, ‑у, м.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. перазаліць і стан паводле знач. дзеясл. перазаліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскватарава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскватараваць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. раскватаравацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расслае́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. расслаіць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. расслаіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)