улича́ть несов.

1. (изобличать) выкрыва́ць; (обвинять) абвінава́чваць; (ловить) лаві́ць;

улича́ть кого́-л. во лжи выкрыва́ць чыю́-не́будзь хлусню́, лаві́ць каго́-не́будзь на хлусні́;

2. (свидетельствовать против кого-л., доказывать) све́дчыць; даво́дзіць, дака́зваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

давяра́ць несов.

1. доверя́ть; вверя́ть; поверя́ть; см. даве́рыць;

2. (иметь доверие к кому-л.) доверя́ть;

ён мне ~ра́е ва ўсім — он мне доверя́ет во всём

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апанава́ны

1. прич. охва́ченный, обуя́нный, объя́тый;

2. прич. подве́ргшийся нападе́нию; окружённый;

1, 2 см. апанава́ць;

3. прил. (находящийся во власти чувства, настроения и т.п.) одержи́мый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наві́ць сов.

1. нави́ть, намота́ть;

н. ні́ткі на шпу́льку — нави́ть (намота́ть) ни́тки на кату́шку;

2. (изготовить во множестве) нави́ть;

н. то́ну кана́ту — нави́ть то́нну кана́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перама́заць сов.

1. (заново) перема́зать;

2. (всё, многое) перема́зать, пома́зать, прома́зать, сма́зать;

3. (сделать грязным всё, многое или во многих местах) перема́зать; изма́зать; перепа́чкать, испа́чкать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перама́зваць несов.

1. (заново) перема́зывать;

2. (всё, многое) перема́зывать, ма́зать, прома́зывать, сма́зывать;

3. (делать грязным всё, многое или во многих местах) перема́зывать, изма́зывать; перепа́чкивать, па́чкать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпе́рціся сов.

1. (да чаго) прислони́ться (к кому, чему), опере́ться (на кого, что);

2. прост. (прийти) припере́ться; (во множестве — ещё) привали́ть;

3. прост. найти́ приста́нище

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умяшча́ць несов.

1. (умещать в себе) вмеща́ть;

2. (помещать внутри чего-л., во что-л.) вмеща́ть; умеща́ть;

3. (помещать, располагать) умеща́ть;

1-3 см. умясці́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

я́драны, ‑ая, ‑ае.

1. З буйным спелым ядром. У старых хвоях ёсць такія ўтульныя дуплы, што можна назапасіць сухіх ядраных арэхаў на дзве зімы. Кандрусевіч.

2. Буйны, пруткі, сакавіты (пра зелень, плады і пад.). Такароўшчына славілася на ўсю ваколіцу найлепшым збожжам — чыстым і ядраным. Бядуля. [Дзядзька Юстын] частуе мяне яблыкамі — ядранай сакавітай пуцінкай са свайго прысядзібнага саду. Сачанка. Бульба парасла цудоўная: ядраная, буйная — адна ў адну. «Беларусь».

3. Здаровы, моцны, мажны (пра чалавека). Дзявочасць, сакавітая, ядраная — у Ганны і суровая з арыгінальнымі замерамі — у Наталі. Гартны.

4. Свежы, халаднаваты, падбадзёрлівы (пра паветра, надвор’е). У пакой рынула ядранае марознае паветра — на дварэ панавала зіма, быў пачатак снежня. Васілёнак. / Пра ноч, раніцу і пад. Ноч была халодная, ядраная, як заўсёды бывае пасля жніва. Лынькоў. А жнівеньскія ночы былі ўжо ядраныя, асабліва пад раніцу. Сабаленка.

5. Грубаваты, але яркі і выразны; салёны (пра слова, мову і пад.). Лаянка яго [Івана Пракопавіча], звычайна прыяцельская, прыязная, вясёлая, цяпер звініць сапраўднаю злосцю, рассыпаецца круглымі ядранымі словамі пад парасонамі высозных вязаў і ліп. Колас. Лаянка, ядраная і моцная, сарвалася з .. [дзедавых] вуснаў. Бядуля. // Чысты, гучны (пра голас, гукі і пад.). — Во, во, — ядраным смехам падхапіў Мяжэнны. Гроднеў. У гэтым месцы і днём і вечарам было рэха — ядранае і чыстае. Пташнікаў.

6. Вельмі моцны, надзвычайны (па ступені праяўлення сваіх якасцей). Вось паволі ўсплывала ў памяці аблітая месячным святлом таполя, а вось нібыта Марына схілілася да Васіля, і такі яркі за вуліцай выган у маладым і ядраным бляску. М. Стральцоў. Яму прыемна было тут гэтак, як некалі, піць ядранае пітво, мелькам праглядаць газету. Вышынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпунт, ‑а, М ‑нце; мн. шпунты, ‑оў; м.

Спец.

1. Спецыяльны падоўжны выступ ці паз для злучэння дошак, брусоў, блокаў і пад., а таксама злучэнне такога віду, пры якім выступ адной са злучаных частак уваходзіць у паз другой часткі. У тыя пазы заходзяць шпунты другіх дошак, і, такім чынам, сценкі вулея становяцца вельмі шчыльнымі. Ваданосаў.

2. Дошка, брус, бэлька і пад., на адным канце якой зроблены падоўжны выступ, а на другім — паз. [Аспірант:] — Во, чуеш, і цыркулярка заспявала. За сасонку ўзяліся: шпунты для катлавана апілоўваюць. Брыль.

3. Спецыяльны корак, якім затыкаюць бочку з віном або півам. А .. [піва] так усхадзілася, што выбіла шпунт. Грахоўскі.

•••

Ад усіх бочак шпунт; пад усе бочкі шпунт — пра чалавека, якога калі трэба і калі не трэба пасылаюць выконваць розныя даручэнні, просьбы.

[Польск. szpunt ад ням. Spund.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)