перцэ́пцыя, ‑і, ж.

Спец. Успрыманне, непасрэднае адлюстраванне аб’ектыўнай рэальнасці ў той момант, калі яна дзейнічае на нашы органы пачуццяў.

[Лац. perceptio — разуменне, пазнаванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

планта́ж, ‑у, м.

Спец. Глыбокая апрацоўка глебы спецыяльнымі плугамі, якая праводзіцца галоўным чынам пры закладцы вінаграднікаў і пладовых садоў.

[Фр. plantage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плюсо́ўка, ‑і, ДМ ‑соўцы; Р мн. ‑совак; ж.

Спец.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. плюсаваць.

2. Плюсавальная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праса́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Спец. Стан паводле знач. дзеясл. прасядаць — прасесці. Прасадка чыгуначнага палатна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акумулі́равацца, ‑руецца; зак. і незак.

Спец.

1. Сабрацца (збірацца), засяродзіцца (засяроджвацца), сканцэнтравацца (канцэнтравацца).

2. толькі незак. Зал. да акумуліраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алергало́гія, ‑і, ж.

Спец. Раздзел медыцыны, які вывучае прычыны ўзнікнення, механізм развіцця і праяўлення, прафілактыку і лячэнне алергічных хвароб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амнезі́я, ‑і, ж.

Спец. Аслабленне або страта памяці пад уплывам арганічных захворванняў галаўнога мозга, пасля траўмаў чэрапа, пры істэрыі.

[Ад грэч. a — не і mnēmē — памяць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апа́лубачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да апалубкі (у 1 знач.). Апалубачныя работы. // Прызначаны для апалубкі. Апалубачны лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апта́цыя, ‑і, ж.

Спец. Выбар грамадзянства, які звычайна дазваляецца зрабіць насельніцтву тэрыторыі, што перайшла ад адной дзяржавы да другой.

[Лац. optatio — жаданне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арганапла́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Спец. Штучнае стварэнне хірургічнымі метадамі органаў пры іх прыроджанай адсутнасці, пашкоджанні або страце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)