міэлі́н, ‑у, м.
Спец. Сумесь тлушчападобных рэчываў, якія знаходзяцца ў абалонцы нерва і ў некаторых іншых тканках жывёльных арганізмаў.
[Ад грэч. myelós — мозг.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)