Verbum

ме́зенчык, ‑а, м.

Памянш.-ласк. да мезенец. Верка насіла .. [цэглу] па адной штуцы і трымала цагліну ў руках так, быццам пірожнае — адставіўшы мезенчык. Карпюк.

каро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.

Памянш.-ласк. да карова.

•••

Божая кароўка — жучок чырвонай, жоўтай або белай афарбоўкі з плямкамі.

каўне́рык, ‑а, м.

Памянш.-ласк. да каўнер; маленькі, вузкі каўнер. Салдаты прыхарошваліся: хадзілі ў начышчаных да бляску ботах, з беленькімі падшыўнымі каўнерыкамі. Пальчэўскі.

маладзе́нькі, ‑ая, ‑ае.

Ласк. да малады (у 1–3 знач.); надта малады. Маладзенькі дубок. □ Гэта была гаспадарова дачка, зусім маладзенькая яшчэ дзяўчына. Зарэцкі.

маму́ся, ‑і, ж.

Разм. Ласк. да мама. [Пан Яндрыхоўскі:] Ну, мамуся, як ні прыемна мне ў родным доме, пад тваім крылом, але мушу ехаць. Крапіва.

зямлі́ца, ‑ы, ж.

Разм. і нар.-паэт. Ласк. да зямля ​¹ (у 3, 5 знач.); зямелька. Хмаркі, неба, лес, Зямліца — Усё сціхла. Колас.

зярня́тка і зе́рнетка, ‑а; Р мн. ‑так; н.

Памянш.-ласк. да зерне (у 1 знач.).

•••

Макавага зярнятка ў роце не было гл. быць.

вярбі́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Памянш.-ласк. да вярба і вярбіна; маленькая вярба. Мне вярбінкі тут шэпчуць прыветна. Журба.

салі́начка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. ласк. Крупінка солі. [Сымонка:] — Мы б рыжыкі салілі. Толькі солі ані саліначкі няма. Бялевіч.

шы́льца, ‑а, н.

Разм. Памянш.-ласк. да шыла. Камячок зачараваны, Ножкі — дроцік, дзюбка — шыльца... Па свісточку захавана У кожнай пер’інцы і жылцы! Лось.