абма́зацца, ‑жуся, ‑жашся, ‑жацца; зак.

Пакрыць, вымазаць сябе чым‑н. Абмазацца маззю. // Запэцкацца, забрудзіцца, прыткнуўшыся да чаго‑н. мазкага. Абмазацца фарбай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гаёк, гайка, м.

Памянш.-ласк. да гай; невялікі гай. Дрэвы і гайкі на далёкіх узгорках вабяць да сябе ў цянёк. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кантракта́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Арганізацыя або асоба, якія бяруць на сябе якія‑н. абавязацельствы па кантракту. // Арганізацыя, якая праводзіць кантрактацыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́мін, ‑а.

Які належыць маме. Міхась недзе спіць у адрынцы на сене, да вушэй нацягнуўшы на сябе мамін бывалы кажушок. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наадсыпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Адсыпаючы адкуль‑н., насыпаць нейкую колькасць чаго‑н. Наадсыпаць для сябе ягад з усіх кошыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напрану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што.

Абл. Надзець, апрануць на сябе што‑н. [Карызна] з ліхаманкавай паспешнасцю .. напрануў паліто. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палаві́нчатасць, ‑і, ж.

Уласцівасць палавінчатага (у 2 знач.). Станіслаў дакараў сябе за нейкую нерашучасць, палавінчатасць характару, асабліва ў інтымных справах. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пачы́сціцца, ‑чышчуся, ‑чысцішся, ‑чысціцца; зак.

Пачысціць сваё адзенне, абутак. — Зменіш будзённае на святочнае, пачысцішся — адчуеш сябе неяк па-новаму. М. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перавяза́цца, ‑вяжуся, ‑вяжашся, ‑вяжацца; зак.

1. Падвязаць, павязаць сябе чым‑н. Перавязацца поясам.

2. Налажыць сабе (або даць налажыць сабе) павязку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

страхо́ўшчык, ‑а, м.

1. Установа, якая бярэ на сябе абавязкі па выплаце кампенсацый пры страхаванні.

2. Разм. Тое, што і страхагент.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)