Verbum

настры́гчы, -рыгу́, -рыжэ́ш, -рыжэ́; -рыжо́м, -рыжаце́, -рыгу́ць; -ры́г, -гла; -рыжы́; -ры́жаны; зак., чаго.

Нарэзаць якую-н. колькасць чаго-н. (нажніцамі, спецыяльнай машынкай і пад.).

Н. воўны.

|| незак. настрыга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

насту́каць, -аю, -аеш, -ае; зак.

1. што. Выявіць што-н. пастукваннем.

Н. пустату ў сцяне.

2. Надаваць кухталёў, набіць (разм.).

|| незак. насту́кваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

наступа́ць¹, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. гл. наступіць¹.

2. Ведучы актыўныя ваенныя дзеянні, рухацца наперад, на праціўніка.

Н. на ўсіх франтах.

3. Падступаць да каго-н. з просьбамі, пагрозамі і пад.

4. перан. Набліжацца да чаго-н., распаўсюджвацца, насоўвацца на што-н.

Хвалі наступаюць на бераг.

|| наз. наступле́нне, -я, н. (да 4 знач.).

наступа́ць² гл. наступіць².

наступі́ць¹, -туплю́, -ту́піш, -ту́піць; зак.

Ступіць, стаць на каго-, што-н.

Н. на камень.

◊

Наступіць на нагу каму — ушчаміць чые-н. інтарэсы.

|| незак. наступа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

наступі́ць², 1 і 2 ас. не ўжыв., -ту́піць; зак.

Пра час, стан: надысці, настаць.

Наступілі халады.

Наступіла цішыня.

|| незак. наступа́ць, -а́е.

|| наз. наступле́нне, -я н.

наступле́нне¹, -я, н.

1. гл. наступаць¹.

2. Баявыя дзеянні войск супраць праціўніка з мэтай яго разгрому.

Рашучае н.

наступле́нне² гл. наступіць².

насту́пны, -ая, -ае.

1. Які наступае, настае непасрэдна пасля каго-, чаго-н.; бліжэйшы па чарзе.

Н. дзень.

Наступнае спатканне.

2. Які наступіў пазней за чым-н.; ніжэйназваны, ніжэйпрыведзены.

Прапанаваць н. план.

3. у знач. наз. насту́пнае, -ага, н. Тое, аб чым гаворыцца далей; вось што.

А затым адбылося н.

насту́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Аднагадовая дэкаратыўная травяністая расліна з буйнымі пахучымі кветкамі чырвона-жоўтага колеру.

|| прым. насту́ркавы, -ая, -ае.